23 Хүдэлмэри бүхэн ашагтай, дэмы хооһон яряан хохидол асарна.
Хабсагай соо харгы гаргажа, оёорынь нюдөөрөө харана.
Нюдөөрөө эмнигшэ хүн гомодхоодог. Салшаатай мунхаг хүн һүйдхэлдэ орохо.
Ажалша хүн ондоо хүниие ударидан дахуулдаг. Залхуу хүн богоол болодог.
Мууе һэдэгшэд эндүүрнэ бэшэ гү? Һайниие һэдэгшэдэ энэрэл ба хайра хүндэ байха.
Сэсэн хүнүүдэй титимынь тэдэнэй баялиг болоно. Мунхагай тэнэглэл тэнэгээрээл дүүрэдэг.
Газараа элдүүрилдэг хүн талха таряагаар элбэг байха. Харин хии бодол намнан миин байһан хүндэ ядарал элбэг байха.
Хэһэн ажалһаань хүндэ ямар туһа байнаб?
Бурханда амалһан тангаригаа бэелүүлхэеэ бү нобшоро. Тэнэгүүдые Тэрэ һайшаадаггүй, хэлэһэн юумэеэ бэелүүлэ.
Теэд таанар саг зуурын эдеэндэ һаналаа бү табигты, харин мүнхын амидарал олгодог эдеэндэ һаналаа табигты. Тиимэ амидаралые таанарта Хүн түрэлхитэнэй Хүбүүн үгэхэ, Бурхан Эсэгэ Тэрээндэ эрхэ засагаа үршөөгөө юм.
Тиигэхэтэйгээ сасуу тэдэнэр айлаар зайжа, юумэ хэнгүй байжа һурашадаг. Тэдэнэр гансашье юумэ хэдэггүй бэшэ, үшөө үргэеэ бэлюудэдэг, хүнэй хэрэгтэ оролсодог, хэлэжэ болохогүй юумэнүүдые шашадаг юм.