3 Сүүбэн шононуудшье хүрэтэрөө хүхөө үгэжэ, бэлтэргэнүүдээ тэжээдэг. Харин минии арад түмэнэй басаган сүл губидахи тэмээн хяруул мэтэ хархис болобо.
Үглөөгүүр һэрижэ, хүбүүгээ хүхүүлхэ гэхэдэм, тэрэ үхэһэн, харин һайнаар харахадам, тэрэ минии түрэһэн хүбүүн бэшэ байба, – гэбэ.
Байрануудтань сүүбэн шононууд улилдаха, гоё һайхан ордонгуудтань зольбо нохойнууд хусалдаха. Вавилооной һалаха саг ойртожо байна! Үдэрнүүдынь дүүрээ гэхэдэ болохо.
Ордонгуудаарнь, бүхэлэгдэһэн хотонуудаарнь үүргэнэ, халаахай ургажа, сүүбэн шонын, шара шубуудай байра тэрэ болохо.
Тиихэдэнь Эзэн иигэжэ харюусана: Эхэ хүн хүхүүлһэн хүүгэдээ мартажа шадаха гү? Түрэһэн үхибүүгээ хайрлангүй байжа шадаха гү? Мартабашье гэлэй, харин Би таанадые хэзээдэшье мартахагүйб!
Дайсан хотые бүһэлжэ, зониие гай зоболондо оруулха. Бүһэлэлтэдэ байха гээшэ угаа аймшагтай байха: хото соо байгааша зон бэе бэеэ, үхи хүүгэдээшье эдижэ эхилхэ.
Эзэн, нам руу хараагаа шэглүүлыт, харыт! Бэшэ хэндэ иимэ хэрзэгыгээр хандаа бэлэйт?! Эхэнүүд тэжээһэн хүүгэдээ эдижэ байна! Танай нангин үргөө соо санаартад, лүндэншэд алуулна!
Зөөлэн зантай эхэнүүд эдихэеэ хүүгэдээ шанажа байна, үхибүүдынь эдеэ хоолынь болоо, – арад түмэмни хосоржо байна!
Тиигэжэ Иерусалим соо эсэгэнэр хүүгэдээ эдихэ, хүүгэдынь гэртэхинээ эдихэ. Би таанадые хэһээжэ, амиды үлөөшэ зонииетнай найман зүгөөр тараан сасахаб.
Таанад хүбүүдэйнгөө, басагадайнгаа бэе эдихэ болохот.
Тэдэнэр тэнэг хооһон, хэлэһэн үгэдөө хүрэдэггүй, хүниие үршөөхэ, хайрлаха гэжэ мэдэдэггүй.