16 тэрэ гансата тэдээндэ жүрөөдэн дурлажа, хойноһоонь Вавилоон руу элшэнэрые эльгээбэ.
Энэ модоной үрэ жэмэс эдихэдэ һайн, харахадашье аятай, мүн эрдэм мэдэсэшье үгэдэг гэһэн бодолдо эхэнэр абтаба. Тиигээд нэгэ алим жэмэс таһалжа абаад эдижэрхибэ, үбгэндөөшье үгэбэ – тэрэнь эдибэ.
Эзэнэйнь һамган Иосифто анхаралаа ехэтэ хандуулдаг боложо, тэрэниие ехээр хүсэһэндөө иигэжэ хэлэбэ: – Намтай унтыш даа.
хүн түрэлтэнэй басагадай сэбэр һайханиие Огторгойн хүбүүд анхаржа, дуратай басагадые шэлэн, һамга абадаг болобо.
Нэгэтэ үдэшэлэн Давид унтариһаа бодожо, хаанай ордоной хушалта дээрэ сэнгэжэ ябатараа бэеэ угаажа байһан нэгэ эхэнэрые хушалта дээрэһээ хараба. Тэрэ эхэнэр угаа һайхан байгаа.
Тиихэдэ Вавилооной хаан Навуходоносор Иудын орон нютагта дайгаар добтолжо, Ёякиимые өөрынгөө мэдэл доро абаба. Ёякиим тэрээндэ гурбан жэлдэ алба хээд, эсэргүүсэн бодобо.
Өөрын эхэнэрһээ бэшые һайшааһан нюдөөр харахагүй гэжэ үнэн сэдьхэлһээ тангариглаа һэм.
Нюдэншни ондоо эхэнэрнүүдые харадаг болохо, ухаан бодолшни һамуурха.
Тэрэ эмын тансаг һайханиинь шинии дура буляаха ёһогүй, харасань бэе тээшэ бү татаг.
Аятай үнэртэй тоһо түрхеэд, шүтөөндэ зальбархаяа ошонот. Ямар бурханда мүргэхэеэ бэдэржэ, элшэнэрые аяар үхэлэй орон хүрэтэр эльгээнэт.
Минии шамда үгэгшэ алта, мүнгэн шэмэглэлнүүдые абажа, эрын дүрсэтэй онгонуудые өөртөө дархалжа, ши тэдээндэ мүргэн,
Вавилооной зоной хойноһоо гүйн, тэдээнтэй унтаад, баһал ханабагүйш.
нарин матаргай дээгүүрээ бүһэ бүһэлһэн, толгойдоо мантан боолто малгай үмдэһэн, Вавилооной сэрэгэй жанжинуудта адли тэдэниие обёорходоо,
Элжэгэнэй мэтэ томо заһаатай, мориной мэтэ ехэ һалайтай амарагуудтаяа ходо унтахаяа тэрэ хүсэжэ байгаа.
Харин би мүнөө иигэжэ хэлэхэ байнаб: ондоо эхэнэр тээшэ хараад, тэрээнтэй ниилэхэ һанаатай байһан алишье хүн һанал бодолдоо тэрэ эхэнэртэй хурисалдан, өөрынгөө һамганда урбаба гээшэ.
Тэдэнэй нюдэдынь ташаяан хүсэлэнгөөр дүүрэнхэй, тэдэ нүгэл хэжэ бэеэ ханахагүй. Тулгагүй ахир хүнүүдыел зангадаа оруулдаг. Сэдьхэлынь хомхолзожо һуршанхай. Тэдэнэр үхэхэл табилантай юм.