13 Үнэн зүб бэшэ аргаар олоһон олзо ашаг, алаха ушар тухайтнай дуулахадаа, уур хилэнтэжэ, нюдаргаа үбдэтэрнь сохиноб.
Мүнгэ зээлилэн баялигаа арбижуулагша ядуушуулда энэрхыгээр хандадаг хүнэй түлөө мүнгэ нөөсэлдэг.
Зүб шударга ябажа, үнэн сэхые хэлэгшэд, дарлалта доро байһан зонһоо мэхээр эдилгэ абахаһаа зайсагшад, улаан шуһа урдахуулхаяа гү, али үшөөшье ондоо муу хэрэг хэхэеэ байгааша зонһоо холодон ябаашад амиды мэндэ үлэхэл.
Хүнэй хүбүүн Эзэкээл, ши арад зониием һэргылэ. Илаһандам альгаа ташагты гээд хэлэ. Алуурта һэлмэмни дахин-дахин сабшаха, энэ хадаа тэдэниие хүреэлһэн, агууехэ алалсаанай һэлмэ мүн!
Тиигээд Би уурлаха хилэнтэхэеэ болижо, илалтадаа альгаа ташан байхаб. Энэ болбол Би, Эзэн, айладхаа мүн!
– Хүнэй үри Эзэкээл, Вавилооной хаанай һэлмэ далайн ябаха хоёр харгы ойндоо зураглаад үзэ. Тэдэ харгынууд нэгэл орон нютагһаа гаран эхилхэ ёһотой. Харгын асатаһан газарта тэмдэг таби.
Ноёдынь олзоо зулгаажа байһан шононууд мэтэ. Тэдэ хүниие алажа, баяжана.
Тиигээд тэдэ сугларан шамда ерэжэ, хэлэһыешни шагнана, гэбэшье соносоһоноо дүүргэнэгүй. Гансал үгэнүүд. Харин өөһэдөө тэдэ ашаг олзын түлөө мэхэлхэдээ һэншье гэхэгүй.
Үнэн зүбөөр яажа ажаһуухые тэдэ мэдэдэггүй, хэрэмүүд соогоо гансал хүсэрхэл, дээрмэшэлгээр баялиг суглуулаа! – гэжэ Эзэн айладхана.
Балаһаамда Балаак сухалдажа, гараа арбагануулан: – Дайсадыемни эльбэдэн тарнидыш гэжэ дуудажа шамайе би эндэ ерүүлээб. Тиихэдэм ши тэдэниие гурбадахияа үреэжэ байнаш.
Тиимэһээ таанадай хэншье Христоосто һүзэглэгшэ ондоо хүндэ муу юумэ хэхэ, мэхэлэн барашхаа ёһогүй. Тиимэ юумэ хэһэн зониие Эзэн хэһээхэ гэжэ бидэ уридшье хэлээ һэмди, мүнөөшье хатуугаар һэргылнэбди.