6 Харин ши, хүнэй үри Эзэкээл, тэдэнэй хараһаар байтар ташаагаа шабхада, гай гасаланда абтан шангаар ёоло.
Моһааб тушаа уйдхар гашуудал досоомни байна, зүрхэ сэдьхэлни Киир-Хээрэс тушаа ёолон-үбдэн байна.
Хэбэл руум хадхаба. Түрэжэ байгша эхэнэртэл, зобожо, үбдэжэ байнаб. Гай зоболонһоо боложо юушье дууланагүйб, айһандаа юушье харанагүйб!
Тиимэһээ намайе гансаарым орхигты, хосорһон өөрынгөө арад зон тушаа гашуудан уйлахаб, аргадажа-һамааруулжа бү байгты.
Намтай ябаһан зоной хараһаар байтар шабар амһарта тэһэлхыемни Эзэн намда захирба.
Асуугты, бодоод үзэгты: эрэ хүн үхибүү түрэжэ шадаха гү? Теэд үхибүү түрэжэ байһан эхэнэртэл, эрэ хүн бүхэнэй гараа гэдэһэн дээрээ хээд байхые юундэ Би харанабиб? Юундэ бултанайнь шарайнууд сухигар бэ?
Сэдьхэлни, сэдьхэлни! Би зобожо байнаб. Зүрхэмни! Зүрхэмни аргагүй сохилно. Би миин байжа шаданагүйб! Дайнда дуудаһан бүреэгэй абяа дууланаб.
Хүнэй үри Эзэкээл, шангаар орилон бархиран бай, тэрэ һэлмэ Минии арад түмэн руу, Израилиин удамаршад руу далайгаатай. Тэдэ үхэхэл! Толгойгоо шаан шаналыш.
Һэлмэеэ хуй руу һөөргэнь хэхэгүй тухайм амитан бүхэн ойлгохо.
Тэдэнэй шамһаа «Юундэ ёолонобши?» гэжэ асуухада, зүрхэ алдахуулха, гар һуларуулха, зориг мохоохо, үбдэг шэшэрүүлхэ аймшагтай юумэнэй болохоёо байһан тухай мэдээтэйб гээд хэлэ.
– Хүнэй үри Эзэкээл! Египедэй улад зон тушаа гашуудан уйла. Удаань үхэлэй орон руу тэдэниие эльгээ, тэндэ тэдэ хүсэтэй шанга арадуудай улад зонтой хамта хэбтэхэл.
Эдэ бэшээтэй хоёр модо хүн бүхэнэй харахаар баряад,
Хүнэй хатаһан бааһаар гал түлижэ, тэрэ гал дээрээ хилээмэ шаран болгожо, зоной хараһаар байтар эдидэг байха ёһотойш.
Эзэн Бурхан иигэжэ айладхажа байна: – Альгаа таша! Хүлөөрөө дэбһэ! Израилиин улад зоной хэһэн булай муухай хэрэгүүдһээ боложо гай тодхор тохёолдоол гэжэ уйлан хашхаран байгыт! Эдэ зон дайн дажарта, үлэсхэлэн хооһон байдалһаа, тахал үбшэнһөө үхэхэл.
Тэрээндэ Эзэн иигэжэ айладхаба: – Иерусалим хотые бүхыдэнь ябажа, хото соо боложо байгааша жэгшүүритэй муухай хэрэгүүдые буруушаан, һанаагаа зобожо байгааша зониие шэлэн, магнай дээрэнь тэмдэг таби.
нюур шарайнь хубилжа, ехээр айжа, шүрбэһэ шандааһаниинь шэшэржэ, үбдэгүүдынь бэе бэеэ сохижо эхилбэ.
Би, Даниил, угаа ехээр эсэжэ, хэдэн үдэр үбшэн хэбтээ һэм. Удаань бодожо, дахин хаанда албаяа үргэлжэлүүлээб. Энэ үзэгдэлһөө ехээр һүрдэжэ, удхыень ойлгонгүй байгаа бэлэйб.
Теэд Нинэвээ дууһан дээрмэшэлэгдээ, хооһороо, сүйдхэгдээ. Айн һүрдэһэндөө зонойнь зүрхэн хайлажа, үбдэгүүд шэшэржэ, хүсэ шадалынь бууража, нюур шарайнь сухиигаа.
Тэрээн тухай дуулахадаа, досоомни доһолбо, урални шэшэрбэ, яһамни үбдэбэ, зогсоһон газартаа би һалганабаб. Теэд арад зониием сүйдхүүлһэн дээрмэшэндэ һүнэхэ сагай ерэхые би тэсэбэритэйгээр хүлеэхэ ёһотойб.