55 Би Вавилоониие хюдажа, бардам абяа дууень замхуулхаб. Сэрэг шангаар шааяһан долгид мэтэ орон ерэхэ, шангаар хашхаралдан добтолхо.
Иерусалимые хаданууд хүреэлэн байдагтал, энэ сагһаа эхилэн хэтэ мүнхэдөө Эзэн Өөрын арадые хүреэлэн байна.
Һайн зондо, сэхэ зантай зондо һайе үйлэдыт!
Шэмээгүй, үгэшье соностоногүй, дуу хоолойньшье дуулданагүй.
Өөрын агууехэ хүсөөр Тэрэ хэтэдээ зонхилно, үндэһэтэд нюдэн доронь! Буһалгаашад бү бодог лэ!
Бурхан, намайе абарыт! Эзэн, намда туһалхаар яарыт!
Энэ болбол Моһааб тушаа зүгнэлгэ. Һүниин туршада дээрмэдүүлээд, Аар-Моһааб аниргүй болоо. Һүниин туршада дээрмэдүүлээд, Киир-Моһааб анираа хатаа.
Үндэһэтэдэй ехэ шууяан мантан долгинуудай хүүеэн мэтэ, теэд Бурханай тэдэниие зэмэлхэдэ, һалхинда хиидэһэн хада уулын тооһо шорой мэтэ, хуй шуурганай тооһон мэтэ туугдан, тэдэ аяар холуур хиидэнэ.
Эзэн Вавилоондо иигэжэ айладхана: Харанхыда абяа шэмээгүй һуу, халдейшуудай басаган! Саашадаа шамайе хан түрэнүүдэй хатан гэжэ нэрлэхэгүйл!
Баярай, хүхилдөөнэй абяа, түрэ найрай жаргалтай абяа дуунуудые Би таанадта таһалдуулхаб. Талха татаха орооһогүй, дэн аһааха тоһогүй болохот.
Тэнгис далай Вавилоон дээгүүр гаража, шааяата долгидоорнь тэрэ хушагдаа.
Энээнэйнь түлөө Би, Эзэн Бурхан, Тиирэй урдаһаа тулахаб! Далайн долгинуудаа туун асардагтал мэтэ Би Тииртэ добтолхыень олон үндэһэ яһатадые эльгээхэб!
– Тиихэдэ нара һаратай, одо мүшэдтэй ойлгогдохогүй юумэнүүд болохо, газар дэлхэй дээрэхи хүн зон эжэ эхиеэ алдаха, уһан далай оёороороо долгилжо, аймшагтай үер халиха.
Эльгээмэл намда иигэжэ хэлээ: «Янхан эмын һуугша гол мүрэнүүд хадаа элдэб янзын арадууд, улад зон, үндэһэ яһатан, янза бүриин хэлэтэй зон гээшэ.