13 Орон нютагынь агууехэ гол мүрэнүүдтэй, үнэтэ зүйлнүүдээр баян. Гэбэшье сагынь, амидаралайнь утаһан таһараа.
Нойдо айладхаба: – Хүн түрэлтэн хаа-хаанагүй ёрото муу хэрэг үйлэдэнэ, тиимэһээ Би тэдэниие дууһан хюдахам.
[Давидай зохёоһон.] Бүхы сэдьхэл зүрхөөрөө Танда магтаал үргэнэм, «бурхадай» урда Танда магтаал дууланам.
Израилиин арюун Бурхан, таанадые Абарагша Эзэн иигэжэ айладхал буулгана: «Таанадые абархын тула Би Вавилооной урдаһаа сэрэг эльгээгээб, баяртай бардамаар хашхардаг халдейшүүдэй уһанай онгосоор тэрьедэхэдэнь, хюдахаб!
Шамайе нэрээршни дуудадаг Израилиин Эзэн Бурхан Би гээшэб гэжэ шамда мэдүүлхын тула харанхы, нюуса газарнуудһаа эд баялиг, эрдэни зэндэмэни үгэхэб.
Тэдэнэй хомхой хобдог байһанда, нүгэл хэхэдэнь Би уурлажа, тэдээнһээ арсаа бэлэйб. Теэд тэдэ юушье ойлгоогүй, үсэд нэтэрүүгээр тэрэ нүгэлтэй замаа үргэлжэлүүлээ.
Хуули бусаар баяжаһан хүн түрөөгүй үндэгэеэ дарадаг шубуундал адли. Наһанайнгаа түлэг дунда тэрэ баялигаа гээжэ, эсэсэй эсэстэ тэнэг болоод үлэхэ!
Бүхы сэрэгшэдыень алагты! Мал үүсэлһэндэл, һалгаагты! Вавилооной зондо гасалан зоболонойнь саг буугаа. Хэһээгдэхэ сагынь ерээ!
Вавилооной улад зон, таанад бардам зантайт. Тиимэһээ Би, Түмэн Сэрэгтэ Эзэн Бурхан, таанадай урдаһаа тулахаб. Таанадые Минии хэһээхэ саг ерэбэ.
Морид болон дайшалхы тэргэнүүдынь һалаг! Хүлһэлэн асарһан хариин сэрэгшэдынь хосорог! Тэдэ угаа һула! Эрдэни зэндэмэнинь һалаг! Тоногдог!
Тиимэһээ Эзэн Иерусалимай улад зондо иигэжэ айладхана: – Би танай хэрэг үмэглэжэ, танай түлөө дайсадһаатнай үһөөгөө абахаб. Би Вавилооной булагые хатаахаб, гол мүрэнүүдыень хуурай болгохоб.
Тэдэ алхам бүхэнииемнай отожо байгаа, гэрһээ гарахаа айнабди! Үхэл дүтэлжэ байна, үдэрнүүднай дууһаа! Үхэлнай ерээ!
Удхань юун бэ гэбэл: Мене – «Шинии хааншалха сагые Бурхан тооложо, эсэс табяа»;
Тэрэ: – Юу харанаш, Амоос? – гэжэ асууба. – Эдеэшэһэн жэмэс араг соо байна, – гэжэ харюусабаб. – Минии арад түмэн Израилиин хэһээлтэ амасаха сагынь тулаа! Би бэшэ тэдэниие хүлисэхэгүйб, – гэжэ Эзэн намда айладаа бэлэй.
Бүхы юумэнэй эсэс ойртожо байна. Тиимэһээ һэргэлэн байгты, бэеэ баригты, тиигэбэл зальбарха аргатай байхат.
Тэдэ хомхой хуурмаг һургагшад, зохёоһон үльгэрнүүдээ таанадта хөөрөөд, нилээн олзо өөһэдтөө олохо. Гэхэтэй сасуу хэһэн хэрэгүүдэйнь түлөө хэһээлтэ үни гэһээр бэлэн хүлеэжэ байна, тэдэнэй үхэлынь удахагүй.
Долоон аягатай долоон Эльгээмэлнүүдэй нэгэниинь ерээд, намтай хөөрэлдэжэ эхилбэ: «Наашаа ерэ даа, олон гол мүрэнүүдэй эрьедэ һуугша аргагүй забхай Янхан эмые ямар хатуу шанга хэһээлтэдэ оруулха байһыень шамда харуулхамни.
Эльгээмэл намда иигэжэ хэлээ: «Янхан эмын һуугша гол мүрэнүүд хадаа элдэб янзын арадууд, улад зон, үндэһэ яһатан, янза бүриин хэлэтэй зон гээшэ.
Тиин тэдэ зон тархи дээрээ үнэһэ адхан, уйлалдан гэгэлдэн иигэжэ хашхаралдаха: «Агуу ниислэл, шамда айхабтар ехэ гашуудал зоболон тудаба! Далайда онгосотой байһан хүнүүд ниислэл хотын баялигаар тэһэ баяжаа. Харин тэрэ хото гэб гэнтэ хооһон сүл губи болошоо!