17 Харин Би, Эзэн, шамайе аршалхаб, айдаг зонойнгоо һабарта орохогүйш.
Энэ болоһон үйлэ хэрэгүүдэй удаа нэгэ хэды сагай үнгэрөөд байхада Абрамда үзэгдэл үзэгдэжэ, тэрэ Эзэнэй иимэ айладхал дуулаба: – Абрам, юунһээшье бү ай! Би шамайе хододоо хаража хамгаалжа, угаа ехэ һайн һайханиие үршөөхэб.
Давид Гаадта харюусаба: – Ехэ гай тодхорто би орооб. Би зонһоо хэһээлтэ амасахаяа һананагүйб. Эзэнэй үршөөл хайра агууехэ, тиимэһээ Тэрэ Өөрөө маанадта хэһээлтэ шэлэг лэ даа.
Элияа хэлэбэ: – Минии шүтэдэг Түмэн Сэрэгтэ Эзэнэй нэрээр тангаригланаб! Мүнөөдэртөөл би хаанда харагдахаб.
Обадияа Ахаабай урдаһаа ошожо, энээн тушаа хэлэбэ. Тиихэдэнь Ахааб Элияагай урдаһаа ошобо.
Элишаа тэрээндэ хандажа: – Бү ай! Бидэнтэй хамта байгшад тэдэнтэй хамта байгшадһаа үлүү олон! – гэжэ хэлэбэ.
Гэм буруутай зондо Танай харгы зам заахаб, нүгэлтэйшүүл Тан руу эрьехэл.
Маттаанай хүбүүн Шэпаатияа, Пашхуурай хүбүүн Гэдаалияа, Шэлээмияагай хүбүүн Юкаал болон Малхияагай хүбүүн Пашхуур арад түмэндэ минии хэлэжэ байгаашые шагнаа һэн. Би Эзэнэй айладхал дамжуулан, иигэжэ хэлээб:
– Үндэр түрэлтэ хаан! Эдэ зон буруу юумэ хээ. Тэдэ Ерэмияа лүндэншые нүхэ руу хаяа, тэрэ тэндэ туража үхэхэл, юуб гэбэл, хото соо эдеэ хоол дууһаа.
Тиихэдэнь хаан Даниилые асаржа, арсаланай нүхэн руу хаяхыень захирба. Тэрэ Даниилда: – Саг үргэлжэ шүтэдэг Бурханшни шамайе абархань болтогой! – гэбэ.
Тиихэдэнь хаан: «Эгээлэй юрын Минии дахагшадай нэгэндэнь тиимэ һайн юумэ хэхэдээ, таанад Намдашье һайниие хээ гээшэт», – гэжэ харюусаха.