12 Би Иерусалимые орхижо, Бэньямиинэй газар нютагта хубиин зөөриеэ эдлэхэеэ ошоо һэм.
Элияа айжа, ами наһаяа абархын тула Иудын Бэһээр-Шээбэ руу ошобо. Тэндэ зарасаяа үлөөгөөд,
Тэндэ тэрэ агы нүхэн руу ороод, хонобо. Гэнтэ Эзэн тэрээндэ хандажа: – Элияа, ши эндэ юу хэнэбши? – гэжэ асууба.
харин Бэньямиинэй обогһоо Гээбэ хотые тосхонуудтайгаарнь, Алэмээт хотые тосхонуудтайгаарнь, Анатоот хотые тосхонуудтайгаарнь тэдэнэй мэдэлдэ үгөө: тэдэнэй отог зоной мэдэлдэ байһан хотонууд бүхыдөө арбан гурбан болоо.
Би иигэжэ хэлэбэб: – Нам шэнги хүн зугадаха болоно гү? Би өөрынгөө ами наһа абархын тула Һүмэ соо хорохо болоно гүб? Орохогүйб.
Добтолхоор бэлдэн тэдэ маряана, Ами наһыем абахаяа алхам бүхэниием ажаглан байна.
Бэньямиин обогой газар нютагта оршогшо Анатоот хотын санаартан Хилкияагай хүбүүн Ерэмияа гэгшын үгэ хүүр, үйлэ хэрэгүүд гэбэл энэ.
Фараоной сэрэгэй дүтэлжэ байхада, Вавилооной сэрэг Иерусалимһаа һалан ошожо байгаа.
Таанарые нэгэ хотодо хашажа мүрдэбэлнь, ондоо хото руу зугадажа ошогты. Ушарынь хэлэбэл, Израилиин бүхы хотонуудаар таанарай ябажа үрдеэгүй байтар Хүн түрэлхитэнэй Хүбүүн заларжа ерэхэ гэжэ Би таанадта баталан хэлэнэб.
Элдэб гэмтэ ябадалнуудые хэнгүй байхые хэшээгты.