17 – Дээдэ Эзэн, Та агууехэ хүсэ шадалаараа газар дэлхэйе, огторгойе байгуулаат. Танай хэжэ шадахагүй юумэн гэжэ байхагүй.
Эзэн Бурханай шадахагүй юумэн бии юм аал? Би хэлсэһэн болзортоо шамда дахинаа бусахаб, юһэн һарын үнгэрхэдэ, Сарра хүбүүтэй болоод байха.
Тиигээд тэрэ Эзэндэ зальбарба: – Херүүбүүд дээрэ заларагша, Түмэн Сэрэгтэ Израилиин Эзэн Бурхан! Та ори гансаараа газар дээрэхи бүхы хан түрэнүүдэй Бурхан болонот! Та огторгой, газарые бүтээгээт!
Теэд Эзэндэ энэ бага даа! Тэрэ моһаабуудые таанадай гарта үгэхэ!
Та – Эзэн, Та – гансат! Та огторгой, огторгойн огторгойнуудые, одо мүшэдые, газар, дээрэнь байгааша хамагые, далайнуудые бүтээгээд, досоонь байгааша бүхы юумэ байгуулаат. Тэдээндэ бултандань ами үгөөт. Огторгойн сэрэг Танда доро дохин мүргэнэл!
– Эзэн минии! Танай хүсэлые хэншье һаа, һаатуулжа шадахагүй гэжэ би мэдэнэм.
Юуб гэхэдэ, Эзэн огторгой, газар, далай бүтээгээд, досоонь байгааша бүхы юумэ зургаан үдэрэй туршада байгуулаа, харин долоодохи үдэртэ амараа. Тиимэһээ Эзэн гарагай долоое үреэлдөө хүртөөгөөд, нангин үдэр болгоо.
Бурхан огторгойе бүтээжэ татаа, дэлхэйе үрэ жэмэстэйнь Тэрэ байгуулжа дэлгээ, Тэрэ улад зондо, амитадта ами наһа, амисхаал бэлэглээ. Тиигээд мүнөө Эзэн Бурхан Өөрын богоолдо иигэжэ айладхана:
– Би таниие абарагша Эзэмби. Би таанадые хэбэл соо байгуулааб. Би, Эзэн, бүхы юумэ бүтээгээб, Би гансаараа огторгойе татажа, дэлхэйе гансаараа дэлгээб.
Дэлхэйе бүтээжэ, дээрэнь зониие бии болгоһониинь Би мүн! Өөрын хүсэ шадалаар огторгойе дэлгээб, нара, һара, мүшэдые зонхилон удариданаб.
Эзэн таанадые абаржа шадахагүй, дан хүсэгүй гү, али таанадай туһаламжа эрин дуудаһые дуулахагүй дүлии гэжэ бү һанагты.
Тиихэдэнь би: – Аяа, Эзэн Бурхамни! Юун гэжэ хэлэхэеэ мэдэнэгүйлби, үшөө залуу байнаб, – гэжэ харюусабаб.
Тиихэдэнь би: – Хүсэн Түгэлдэр Эзэн! Мэдэнэ гүт, ямаршье дайн болохогүй, үлэсхэлэн хооһон байдал үзэхэгүйт гэжэ лүндэншэд улад зондо соносхожо байна. Энэ газар нютагта саг үргэлжын амар амгалан байдалые Танай үршөөһэн тухай тэдэ хэлэнэ, – гэбэб.
«Манай түлөө Эзэниие гуйгыш. Юуб гэхэдэ, Вавилооной хаан Навуходоносор бидэндэ дайлажа байна. Манай түлөө оролдожо, Эзэн Өөрынгөө гайхамшагта нэгэ үзэгдэл харуулжа магад, тиихэдэнь Навуходоносор бидэнһээ сухарин ошохо аалам».
– Би Өөрын агууехэ шадалаар болон хүсөөр газар дэлхэйе, тэрээн дээрэ ажаһуудаг зониие, ан амитадые бүтээгээб. Энээниие Би дуратай нэгэндээ үгэхэб.
– Би болбол бүгэдэ зоной Бурхамби, Эзэмби. Юуншье намда хүшэр хүндэ бэшэ юм.
– Намайе дуудыш, тиихэдэш шамда харюусахаб. Шинии мэдэхэгүй агууехэ, гайхамшаг зүйлнүүдые харуулхаб.
Тиихэдэнь би: «Оо, Хүсэн Түгэлдэр Эзэн! Та Иерусалимай арад зониие үнэхөөр лэ мэхэлээт! Амар амгалан байхат гэжэ тэдээндэ хэлээ һэнта, теэд хоолойдонь мүнөө эритэ табяатайл», – гэжэ хэлэбэб.
Эзэн Өөрын хүсэ шадалаар газар дэлхэйе бүтээгээ, Өөрын мэргэн ухаагаар юртэмсые тогтоогоо, Өөрын оюун ухаагаар огторгой татаа.
Яковай Бурхан тэдээндэ адли бэшэ! Тэрэ болбол Хамагые Бүтээгшэ, Израиль – Тэрэнэй өөрын арад, мэдэлэйнь албатан. Нэрэ хүндэнь – Түмэн Сэрэгтэ Эзэн мүн.
Минии лүндэн табижа байха үедэ Бэнайяа гэгшын хүбүүн Пэлаатияа наһа барашаба. Би газарта нюураараа унан, иигэжэ хашхаран орилон байгаа һэм: «Халаг, Эзэн Бурхамни! Израилиин бүхы зониие дууһан хюдаха гэжэ байна гээшэ гүт?!»
Алалсаан боложо байхада би гансаараа үлөөд, газарта унажа, иигэжэ хашхарбаб: – Эзэн Бурхан! Иерусалимда Та иимэ ехээр уурлаа гээшэ гүт? Израилиин бүхы зониие хюдахатнай гээшэ гү?!
Гүн доогуур хадагалаатай, нюуса зүйлнүүдые эли болгодог, харанхыда байгааша зүйлнүүдые мэдэдэг, гэрэл туяагаар Өөрөө толордог.
Нүхэндэ дүтэлхэдөө тэрэ сошон-мэгдэн иигэжэ Даниилые дуудаба: – Амиды Бурханай богоол болохо Даниил! Саг үргэлжэ зальбардаг Бурханшни шамайе арсалануудһаа абаржа шадаа гээшэ гү?!
Үзэл: Израиль тухай Эзэнэй үгэ. Тэнгэри дэлгэжэ, дэлхэйн һуури табиһан, хүнэй һүнэһэ һүлдэ доторынь бии болгоһон Эзэн тунхаглажа байна:
Арад түмэнһөө үлэһэн хүнүүдэй нюдэндэ эдэ үдэрнүүд ехэ гайхал түрүүлээ хадаа Минии мэлмыдэ баһал гайхалтай гээшэ гү? гэжэ Түмэн Сэрэгтэ Эзэн айладажа байна.
Эзэн Моисейдэ иигэжэ айладаба: – Гарни хүсэгүй юм аал? Минии үгын бэелүүлэгдэхэ, үгыень мүнөө ши харахаш.
Иисүүс тэдэнээ шэртэн хараад: – Хүнүүд өөһэдыгөө абаржа шадахагүй, харин Бурхан юушье хэхэ аргатай, – гэбэ.
Иисүүс тэдэнээ шэртэн хараад: – Хүнүүд өөһэдыгөө абаржа шадахагүй, харин юушье хэхэ аргатай Бурхан тэдэниие абаржа шадаха, – гэбэ.
Бурханай хэжэ шадахагүй юумэн үгы ха юм.
– Хүнэй хэжэ шадахагүй юумэ Бурхан хэхэ аргатай, – гэжэ Иисүүс харюусаба.
– Хүнүүд, юу хэжэ байнабта? Бидэ таанадтал адли юрын хүнүүд гээшэбди! Таанадай онгонуудһаа зайсажа, дээдэ огторгой, газар, далай, досоонь байгааша бүхы юумэ бүтээһэн Амиды Бурханда һүгэдэн хандахынтнай тула бидэ таанадта Һайн Мэдээсэл асараабди.
Юртэмсэ дэлхэйе, тэрээн дээрэ оршодог хамаг юумэ бүтээһэн Бурхан газар тэнгэриин Эзэн юм, гараар бодхоогдоһон һүмэдэ амидардаггүй юм.
– Манай Эзэн Бурхан, Та али бүхы алдар солодо, нэрэ хүндэдэ, засаг түрэдэ хүртэмөөр байнат! Бүхы юумэн Танаар бүтээгдээ, Танай хүсэл зоригоор байгуулагдаа.