19 Би: – Эзэмни, намайе шагнажа, дайсадаймни юу хэлэжэ байгаашые соносыт!
Мүнөө шэхээ табижа, шагныт, нюдөө нээжэ, харыт! Амиды Бурханиие доромжолхо гэжэ элшэдээ эльгээһэн Сэннахэриибэй үгые соносыт!
Эдэ хүнүүд маанадые айлгаха гээд һэдэбэ, маанадые өөһэдынгөө ажал дүүргэнгүй орхихо гээд найдаһан байба. Харин би энэ хэрэгээ бүри эршэмтэйгээр эрхилбэб!
Эзэн тангариг үргөө, хэлэһэн үгэеэ ондоо болгохогүй: «Мэлхицээдэгэй заяаһанаар ши хэтын хэтэдэ санаарта байхаш».
Байһаар улад зон иигэжэ хэлсэбэ: «Ерэмияагай урдаһаа хамтарая! Маанадта хуули ёһо зааха санаартад, зүбшэл үгэхэ сэсэн мэргэшүүл, лүндэншэд хододоо байхал. Тэрэниие улаан хэлээрээ даража, хардая, хэлээшыень анхархаяа болие!»
Һайн юумэ муугаар харюулдаг юм гү? Минии унахын тула тэдэ нүхэ малтаа. Уур хилэнгыетнай тэдэнһээ зайлуулхын тула Таниие гуйжа байһыем һаныт!
Та, Түмэн Сэрэгтэ Эзэн, зониие үнэн зүбөөр шалган байнат. Зүрхэ сэдьхэлдэнь, ой ухаандань юунэй байгаашые мэдэнэт. Дайсадһаамни үһөөгөө абажа байхыетнай харахамни болтогой! Ушарынь гэбэл, хэрэгээ Танда даалгаа бшууб.
Эзэн, минии гомдол харанат, хэрэгым шүүбэрилэн шиидхыт!
Минии дайсан, намһаа боложо бү баяса! Би хэды унаашье һаа, бодохоб. Харанхыда хэды байгаашье һаам, Эзэн минии гэрэл юм.