20 Үнэниие гансал үйлэдөөд, юрэ нүгэл хэдэггүй хүн гэжэ дэлхэй дээрэ үгы.
Нүгэл хэдэггүй хүн байхагүй. Харин Танай урда тэдэнэй нүгэл хэхэдэнь, Та тэдээндэ ехэ уурлажа, дайсадай һабарта оруулба гэлэйт. Дайсад тэдэниие холо, ойрын хариин газар руу баряанда абаашаха.
Үнэниие би хэлэһүү. Тиигэжэ хэлэхэшни үндэһөөрөө буруу. Бурханиие хүнтэй жэшэжэ болохогүйл.
Израиль энэ сагһаа эхилэн хэтэ мүнхэдөө Эзэндэ найдаг лэ!
[Давидай псалма.] Эзэн! Хэн Танай майхан соо ажаһуужа, Нангин хада дээрэтнай хэн амидаржа шадахаб?
Гүжэр үгэ хэлэдэггүй, нүхэртөө муу юумэ хэдэггүй, дүтэ зондоошье эсэргүүсэн буруу болгожо байдаггүй хүн.
Тэрэ хадаа энэрэл хайрам, тулгуурни, бүхэлэлтэм ба минии абарагшам, минии бамбай ба минии найдал, арад зониием намаар захируулагшамни мүн.
Хэн «Би зүб мүрөөр үйлэ хэнэб, нүгэл хилэнсэгһээ зайлааб» гэжэ хэлэжэ шадахаб?
Бидэ булта хонид мэтэ төөрижэ, хүн бүхэн өөр өөрын замаар ябаа. Харин Эзэн маанадай гэм зэмые бултыень Тэрээн дээрэ тохоо!
Бидэ бултадаа бузартай зүйлнүүдтэ адли болообди, бидэнэй һайн хэрэгүүд муухай болоһон хубсаһандал адли. Набша мэтэ хатажа байнабди, гэмтэ хэрэгүүднай һалхин мэтэ маанадые тууна.
Санаартын харахада, сагаан толбонууд бүүдэгэр болоод байгаа һаа, энэ арһандань тараһан хамуу гээшэ, тэрэ хүн сэбэр гэжэ тоологдохо.
Ушарынь юуб гэхэдэ, хүн бүхэн нүгэл шэбэл хээд, Бурханай алдарта хүртэнэгүй.
Бидэ булта олон нүгэл шэбэл хэдэгбди. Тиихэдээ хэлэ амаараа нүгэл хэдэггүй хүн эрхим түгэс гээшэ, тэрэ хүн өөрыгөө хазаарлажа шадаха.
Ёнатаан угаа уурлан, эдеэнэй шэрээнһээ бодожо, шэнэ һарын баярай хоёрдохи үдэртэ эдеэ барибагүй. Юуб гэхэдэ, тэрэнэй эсэгын Давидые доромжолһондо Давидай түлөө сэдьхэлынь гашуудажа байгаа.