28 – Би таанадые сүл губи руу Эзэн Бурхандаа үргэл хэхыетнай табихаб, гансал холо бү ошооройгты. Минии түлөө баһа зальбаран үргөөрэйгты, – гэжэ фараоной хэлэхэдэ:
Хаан Бурханай хүндэ хандан: – Минии түлөө Эзэн Бурхандаа мүргыш даа, гарайм хүдэлдэг болохые гуйгыш даа, – гэбэ. Бурханай хүнэй Эзэндэ зальбархада, хаанай гар эдэгэжэ, урдынхидаал адли болобо.
Эзэн хаанайнгаа болон тэрэнэй хүбүүдэйнь түлөө Огторгойн Бурханда таатай түгэс шатаалта үргэл үргэхыень, мүргэхыень бү һаатуулагты!
Үшөө дахин үршөөгыт, Эзэн Бурхандаа зальбарыт, энэ үхэлтэ үйлэ намһаа холодуулаг лэ.
Би мэдэнэм, хүсэтэ гараар баадхаагүй һаа, Египедэй фараон ябахыетнай зүбшөөхэгүй.
Теэд фараон тэдэнэй үгэ шагнаха дурагүй байба. Эзэнэй айладаһаар лэ болобо.
Харин фараон баханууд үгы болоо гэжэ мэдэхэдээ, үнөөхи үсэд зандаа диилдэн, үгыень дуулахаяа болибо даа. Эзэнэй урид айладаһаниинь бэелбэ.
– Би иигээд шамһаа гаража, Эзэндэ зальбархам, үглөөдэртөө һоно батаганаанһаа хуу һалаха – фараоншье, түшэмэлнүүдшье, бүхы албатан арадшье. Гэбэшье энээнһээ хойшо фараон маанадые мэхэлхэеэ болиг лэ, Эзэндэ үргэл хэхыень манай угсаатанда һаад бү хэг лэ, – гэбэ Моисей.
Фараон Моисей Аһароон хоёрые дуудажа ерүүлээд хэлэбэ: – Эзэндэ зальбаржа, намһаа, минии албатан арадһаам эдэ бахануудые зайлуулагты! Тиихэдэтнай Израиль угсаатаниие Бурхандаа үргэл хэхыень табихаб.
Эзэндэ зальбарыш даа: тэнгэриин дуу сахилгаа, аадар мүндэр болюулаг лэ. Би таанадые бэшэ барихагүйб, ошохо тээшэтнай табихалби. Моисей тэрээндэ иигэжэ харюусаба:
Байһан бүхы юумэн нэрэтэй, хүн гээшэ ямар бэ гэжэ баһал мэдээжэ. Өөрһөө үлүү хүсэтэнтэй хүн яажа арсалдажа тэнсэхэб?
намда ерэжэ, иигэжэ хэлэбэ: – Манай гуйһан гуйлтые дүүргыт! Манай түлөө, энэ үлөөшэ зоной түлөө Эзэн Бурхандамнай зальбарыт. Олон байһанаа үсөөн болообди, та өөрөө харана ха юмта даа.
Урбадаг зүрхэ сэдьхэлтэйшүүл хэһээгдэхэ. Бурхан тэдэнэй үргэлэй шэрээнүүдые һандаргаха, мүргэдэг модонуудыень бута сохихо.
Тиихэдэ Симон: – Хэлэһэн бүхы юумэнтнай намтай ушархагүйн тула та минии түлөө Эзэндэ зальбарыт даа, – гэжэ Пётрые гуйба.