22 Моисей Эзэндэ хандажа, иигэжэ хэлэбэ: – Эзэн Бурхан минии, юунэй түлөө эды ехэ зоболон амасаһан зон бэ, юундэ намайе иишэ эльгээбэт?
– Түмэн Сэрэгтэ Эзэн, би Танда албалхын тула бии шадалаараа шармайдагби. Теэд Израилиин арад зон Тантай хэһэн хэлсээгээ эбдэжэ, Танда тахил үргэдэг үргэлэй шэрээнүүдые һандаргаажа, лүндэншэдыетнай һэлмээр сабшан усадхаа. Би гансаараа үлөөб, харин намайешье алаха гэжэ забдана, – гэжэ тэрэ хэлэбэ.
өөрөө бүхэли үдэр алхалан, сүл губи руу ерээд, һаглагар модоной һүүдэр доро һуугаад, үхэхые хүсэн байба. Тэрэ иигэжэ хэлэбэ: – Намда хүрөөл даа. Үхэһэн хүнһөө үлүү бэшэб, тиимэһээ, Эзэн, ами наһыем абыт!
Сүхэрһэн Моисей Эзэнһээ: – Арад зоноо яаха хээхэмниб? Эдэш удахагүй намайе шулуугаар шэдэжэ алахань лэ, – гэжэ һураба.
Эзэмни, минии Тантай зарга хэрэг ябуулаа һаа, Та хододоо үнэн зүб байхат. Гэбэшье Би Тантай үнэн шударгы ёһын хэрэгүүд тушаа адхаг һэжэгтэ баригдан хөөрэлдэхэ байнаб. Муу ябадалтайшуулда юундэ аза талаан туданаб, этигэлгүй, зүй буса зон юундэ хашалгүй амар байнаб?
Эзэмни, Та намтай аяглан, дурыем татажа, би татагдабаб. Та намһаа хүсэтэйт, тиимэһээ намайе диилэбэт. Би бүхэли үдэрэй туршада зоной наада-энеэдэн болоноб, хүн бүхэн намайе баһана.
Тиихэдэнь би: «Оо, Хүсэн Түгэлдэр Эзэн! Та Иерусалимай арад зониие үнэхөөр лэ мэхэлээт! Амар амгалан байхат гэжэ тэдээндэ хэлээ һэнта, теэд хоолойдонь мүнөө эритэ табяатайл», – гэжэ хэлэбэб.
Тогтоогдоһон саг тушаа үзэгдэл юм. Теэд тэрэнэй удаараашье һаань, хүлеэгөөрэй, заабол бэелдэхэ. Тэрэ болюулагдахагүй, заабол ерэхэ.
Эзэндэ иигэжэ хэлэбэ: – Танай зараса болохо намда Та юундэ муу юумэ хэнэбта? Бүхы арадай түлөө харюусалга нам дээрэ Та юундэ ашабат, ямар гэм хэһэндэмни?
Иисүүс иигэжэ хэлээ: – Түгэс хүсэтэ Эзэн! Юундэ Та энэ арадые Иордан гаталуулан гаргаабта? Маниие эмооршуудай гарта үгэжэ, усадхахын түлөө гү? Иорданай саана үлэхөө яагаабибди!
Арад зоной бултадаа өөһэдынгөө хүбүүд, басагад тухай гашуудажа, Давид руу шулуу шэдэн алахаяа хэлсэжэ байһан ушарһаа Давид ехэ зобобо. Гэбэшье Давид өөрын Эзэн Бурханаар өөрыгөө зоригжуулба.