16 Һолоомо үгөөгүй аад, урданайнгаа хэмжээнэй хирпиисэ хэгты гэжэ маанадта, богоолнуудтатнай, захирна. Богоолнуудыетнай сохино! Танай арадта нүгэл болохо ха юм.
Тиигээд өөһэд хоорондоо тэдэ иигэжэ хөөрэлдэбэ: – Һууринай барилга ябуулха хэрэгтэй. Шабараар хирпиисэнүүдые хээд, бүхэ шанартай байхынь тула тэдэнээ галда шатаая. Тиигээд тэдэ барилгада шулуунай орондо хирпиисэ, хирпиисэнүүдые барисалдуулхын тула сагаан шохойн орондо дабирхай хэрэглэдэг болобо.
Тэрэ залуу зоной зүбшэл хараада абажа, иигэжэ хэлэбэ: – Минии эсэгэ таанадта хүндэ ажал хүүлээ, би тэрэниие бүри хүндэ болгохоб! Эсэгэмни таанадые ташуураар сохидог байгаа, би таанадые адаалхай түмэр түдэгөөр хэһээхэб!
Израилиин харуулшад фараондо ерэжэ, гомдол барибад: – Юундэ иигэжэ богоолнуудаа харшалха болобот?
– Таанад залхуут! Миин байхадаа дашуураад, «Эзэндэ үргэл хэхэеэ ошохомнай» гэлдэнэт.
Нарата юртэмсэдэ бүхы дарлалтын үйлэ дахин дахин харабаб. Дарлуулагшадай нулимса хаража байхада, тэдэнэй һанаа заһаха хэншье олдохогүй. Дарлагшын талада хүсэн, харин дарлуулагшадые хайрлаха хэншье байхагүй.
Шинии түрэн мүндэлхэдэ хэншье хүйһыеш хүндөөгүй, сэбэрлэжэ бэеыеш уһаар угаагаагүй, дабһаар үрөөгүй, мансыда орёогоогүй.