11 Моисей гараа хабсаруулан, Эзэн Бурханаа аргадажа эхилбэ. – Эзэн! – гэбэ тэрэ. – Агууехэ хүсөөрөө, агуу шадалаараа Египедһээ гаргаһан Өөрын арадта уур хилэн болоһоной үрэ ямар юм?!
Абраһаам саашань үргэлжэлүүлбэ: – Эзэн Бурхамни! Би болбол Танай урда үнэһэн, шандаруу гээшэлби, гэбэшье зүрхэлжэ, Таниие иигэжэ гуйнаб.
Галаар бушаганажа байгаа зуухадал адли Египедһээ гаргаһан, Танай шэлэһэн арад түмэн гэбэл, тэдэл болоно шуу.
Өөрынгөө бата гараар, Өөрынгөө агуу хүсөөр тэдэниие Та сүлөөлөөлта, тэдэнэр Танай арад, Танай зарамалнууд лэ!
Онгосоор далайгаар тамарагшад, хизааргүй ехэ уһан дээр зам татагшад
– Хадаһаа бууха болобош, – гэжэ Эзэн Моисейдэ айладаба. – Египедһээ гаргаһан угсаатаншни забхайрһан зон лэ байна даа.
Израиль угсаатанда иигэжэ дуулга: «Би Эзэнби! Би таанадые Египедһээ гаргахаб, дарлалтаһаа сүлөөлхэб! Би таанадые абархаб, Минии гар һунаалгаатай, хэһээлтэм шанга!
Фараон Моисей Аһароон хоёрые дуудажа ерүүлээд хэлэбэ: – Эзэндэ зальбаржа, намһаа, минии албатан арадһаам эдэ бахануудые зайлуулагты! Тиихэдэтнай Израиль угсаатаниие Бурхандаа үргэл хэхыень табихаб.
Оо, Эзэн, Та юундэ бидэниие Өөрын замһаа төөрюулэн, маанадые үсэд болгон, Танһаа айхагүй болгонобта? Танай богоолнуудай, Өөрын уг залгамжал – обогуудай тала харан, маанадта эрьеыт!
Тиигээд Эзэн намда: – Моисей, Самуил гэгшэдэйшье Минии урда зогсожо байгаа һаань, Би энэ арад түмэниие хайрлахагүйб. Энэ арад зониие Минии хажууһаа зайлуула, тэдэниие ябуул!
Эзэн, нам руу хараагаа шэглүүлыт, харыт! Бэшэ хэндэ иимэ хэрзэгыгээр хандаа бэлэйт?! Эхэнүүд тэжээһэн хүүгэдээ эдижэ байна! Танай нангин үргөө соо санаартад, лүндэншэд алуулна!
Теэд Би тиибэгүйб, юуб гэхэдэ, тэдэнэй хажуугаар тиихэдэ ажаһуугааша үндэһэ яһатадай дуулаһаар байтар Израилиие Египет орон нютагһаа гаргахаб гэжэ соносхоо бэлэйб. Нэрэеэ гутаахагүйн тула Би тиимэ юумэ үйлэдэбэгүйб.
Эзэн Бурхамнай, агууехэ хүсөөрөө Өөрын арад түмэниие Египедэй орон нютагһаа гаргаат, мүнөөшье хүрэтэрөө алдар солотнай гэрэл мэтэ толорно. Харин бидэ нүгэлтэйбди, буруу юумэ хээбди.
Эзэнэй зарасанар, санаартад Һүмын үүдэнэй танхим болон үргэлэй шэрээгэй хоорондо уйлалдаг. Тэдэ бүгэдэ зальбаран хэлэг: – Эзэн манай, арад түмэнөө хайрлыт. Бусад угсаатанай доромжодо тэрэниие бү үгыт. Яахадаа бусад угсаатан «Эдэнэйш Бурхан хаана юун бэ? гэжэ хэлсэхэ болооб?» гэжэ хэлэг.
Эзэндэ иигэжэ хэлэбэ: – Танай зараса болохо намда Та юундэ муу юумэ хэнэбта? Бүхы арадай түлөө харюусалга нам дээрэ Та юундэ ашабат, ямар гэм хэһэндэмни?
Тиихэдэнь Моисей Эзэндэ иигэжэ хэлэбэ: – Энэ арадые Египедэй дундаһаа хүсөөрөө гаргаа бэлэйт; египетшүүд энээн тушаа дуулахал.
Моисей Аһароон хоёр нюураараа газар дэрлэн унажа зальбараад, Эзэндэ иигэжэ хэлэбэ: – Өө, хүлисыт, Бурхан, амиды голтой алишье амитанай Бурхан! Ори ганса хүнэй нүгэл хэхэдэнь, бүхы арад зондо Та уураа бү гаргыт!
Арад зон Моисейдэ ерээд, иигэжэ хэлэбэ: – Бидэнэр Эзэндэ, танда дураа гутан гэмэрэлдэжэ, өөһэдтөөл нүгэл хэбэбди. Эзэнһээ үршөөл хайра бидэндэ гуйгыт даа. Эзэн эдэ могойнуудаа бидэнһээ холодуулаг лэ! Моисей арад зондоо үршөөл хайра гуйжа, Эзэндэ һүгэдэн зальбарба.
Бидэнэй дунда эсэгынгээ нэрые нэрлүүлхэ хүбүүн үгы. Хүбүүгүй байһан тула манай эсэгэ хамтын тоодо ороогүй. Манай эсэгын аха дүүнэрэй газарһаа бидэндэ хубита газар хубаалдыт.
– Би Саулые хаан болгоһондоо халагланаб. Юуб гэхэдэ, тэрэ Намһаа эрьежэ, Минии захяа заабари дүүргэбэгүй, – гэжэ дуулдаба. Самуил уур сухал боложо, бүхэли һүниндөө Эзэндэ зальбаран мүргөө һэн.