13 Харин хулгайда ороо һаань, харагша хүн эзэндэнь тэхэрюулхэ ушартай.
хүнэй зөөридэ һанаархаагүйб гэжэ тэрэ харууһалагша хүн Бурханай урда тангариглаха ёһотой. Малай эзэн үлэһыень абуужаг, харууһалагшань гарза хүсэлдүүлхэ ёһогүй.
Анда эдюулээ һаань, үлэгшэ һэе һэбхүүлынь харуулхадаа, гарза тэхэрюулхэгүй.
Гэбэшье би иигэжэ харюусабаб: – Хайрлыт, Эзэн Бурхан! Би өөрыгөө хэзээдэшье бузарлаагүй бэлэйб. Бага наһанһаа хойшо би үхэһэн малай һэе гү, али арьяатанда барюулһан амитанай хүүр хэзээдэшье эдижэ үзөөгүйлби. Сээртэй ямаршье эдеэ хоол баряагүйлби.
Эзэн иигэжэ айладана: Хонишон арсалангай аманһаа хоёр хүл ба шэхэнэй таһархайе буляан абадаг мэтэ Самарида оршогшо израильшуудһаа гансал ороной булан ба диванай торгон үлэхэл!
Арадуудай, үндэһэ яһатанай дунда байгааша Яковай үри һадаһад ой тайгын, талын ан амитадай дунда байгааша арсалан мэтэ, дэбһэжэ, уража байха, хэншье тэрээнһээ абаржа шадахагүй.
Гүлгэдөө болон эмэ арсаланаа дүүрэн садхаахын тула олзоёо таһа татан алажа, байдаг нүхэеэ тэрэ мяхаар дүүргэгшэ арсаландал адли һэн тэдэ.