32 Бодо малаа, жэжэ томыень бултыень абагты. Ябагты, үреэл хэшэгээ намда хүртөөгты!
Гэбэшье Би тэрэ дарлагша үндэһэ яһатаниие ехэ шэрүүнээр шиидхэхэб, тиихэдэм шинии уг удам хариин нютагһаа сүлөөлэгдэхэдөө ехэ олзотой гаран ошохо.
Эдэ үгэнүүдые дуулахадаа, Эсаав айхабтар гомдолтойгоор, шангаар уйлажа, эсэгэеэ гуйжа эхилбэ: – Абамни! Намайгаашье үреэн заяагыт даа!
– Абамни! Та гансашье үреэл намдаа хэлэжэ үгыт даа! Намайшье үреэгыт, абамни! – гэжэ Эсаав эсэгэдээ хэлээд, сурхирса уйлаба.
Эзэн хаанайнгаа болон тэрэнэй хүбүүдэйнь түлөө Огторгойн Бурханда таатай түгэс шатаалта үргэл үргэхыень, мүргэхыень бү һаатуулагты!
Бүхы манай мал, нэгэньшье үлэнгүй, бидэнтэй хамта ошохо, тэндэ ямар мал Эзэн Бурхандаа үргэхэеэ шэлэхэбди. Тэндэ хүрөөгүйдөө Бурханда ямар мал үргэхэеэ мэдэнэгүйлди.
– Үбгэд хүгшэдтэеэ, нарай нялхатаяа, үхи басагад, хүбүүдтэеэ булта, хамаг үхэр малаа, сар хонидоо абажа ошохо ёһотойбди, юуб гэхэдэ, энэмнай Эзэнэй тогтооһон һайндэр бшуу, – гэжэ Моисей хэлэбэ.
– Би таанадые сүл губи руу Эзэн Бурхандаа үргэл хэхыетнай табихаб, гансал холо бү ошооройгты. Минии түлөө баһа зальбаран үргөөрэйгты, – гэжэ фараоной хэлэхэдэ:
Эзэндэ зальбарыш даа: тэнгэриин дуу сахилгаа, аадар мүндэр болюулаг лэ. Би таанадые бэшэ барихагүйб, ошохо тээшэтнай табихалби. Моисей тэрээндэ иигэжэ харюусаба: