18 би Эзэндэ баясан байхаб, юуб гэхэдэ, Тэрэ минии Абарагша Бурхан мүн!
Иигэжэ Давид болон бүхы израильшууд шаг шууяа татан, эбэр бүреэ дуугарган, Эзэнэй ханзые тэлэн ябаба.
Амиием абаашье һаань, этигэһэн хэбээрээл байхаб. Ямаршье һаа, би Тэрэнэй үмэнэ ошоод, өөрыгөө хамгаалхаб.
Тэрэ айладхаба, таршаа шумуул ерэбэ, тоо томшогүй олон таршаа шумуул бии болобо.
Израиль өөрын Бүтээгшын урда баясан байг, Сионой хүбүүд өөһэдын Хаанай урда хүхилдэн байг лэ.
Хорото һанаатайшуулай суглааниие үзэн яданаб, муу муухай зонтой хамта һуухагүйб.
[Давидай зохёоһон.] Минии аршалалта Эзэн, Таниие дууданаб! Дуугүй бү байгыт! Дуугүй байбалтнай, үхэһэн хүндэ адли болохолби.
[Давид Абимээлэхэй урда галзуурһан дүрэ үзүүлжэ үлдүүлээд ябаһан үедөө зохёогоо.] א Алээп
Эзэн, мааниием дуулыт, зальбарһыем анхарыт.
Моисей болон Израиль угсаатан Эзэндэ магтаал дуу дуулаба: – Эзэндэ магтаал дуулаял, Тэрэ агуу үндэр! Сэрэгшые моритойнь далай руу шэдэбэл!
Хүсэн түгэлдэр Эзэн минии Бурхан, Алдар соломни, абарални бологшо Ашата Бурхамни! Элинсэгэйм, эсэгым Бурхан болоо. Эгүүридэ Тэрэнэй соло дуудахалби!
Оо, Бурхан – минии абарал! Тэрээндэ найданаб, юунһээшье айнагүйб. Юуб гэбэл, Эзэн – минии хүсэн, минии шадал! Тэрэ – минии абарал!»
Эдэ бүгэдын тохёолдоһон үдэр зон иигэжэ хэлэхэ: «Энэл даа, манай Бурхан! Тэрээндэ этигэн найдаа бэлэйбди, тиихэдэмнай Тэрэ маанадые абараа. Энэл даа, Эзэн! Бидэ Тэрээндэ этигэн найдаа һэмди, маанадые абарһандань баясан сэнгэел!»
Таанад тэдэниие һагшажа, һалхин хиидүүлжэ, шуурган тарааха. Тиихэдэнь Минии танай Бурхан байһанда баясажа, Израилиин арюун Бурхан болохо Намайе магтан байхат.
Эзэнэй үйлэ хэрэгүүдтэ Иерусалим баясана. Түрэ хуримай хубсаһа үмдэһэн, хадамлагдажа байһан басаганда адлил тэрэ! Бурхан Иерусалимые абаралай болон зүб шударгын хубсаһаар хубсалуулаа.
Сионой хүбүүд, хүхюутэй байгты, танай Бурхан, Эзэн бороо үршөөбэ. Урдынхидаал адли хабаршье намаршье хура бороо асаржал байха.
Харин би намайе абардаг Эзэн Бурхандаа найдан байхаб. Бурхамни намайе дуулажа, абархал.
Эпрааим хүсэрхэг эрэ боложо, үзэмэй дараһан архи ууһан мэтэ баясаха. Хүүгэдынь энээниие харахадаа хүхижэ, тэдэнэй зүрхэ сэдьхэлые Эзэн баярлан хөөрүүлхэ.
Эльгээһэн Абарагшыетнай би нюдөөрөө үзэбэб.
Эдэ бүгэдые Эзэн Бурханайнгаа урда, Тэрэнэй шэлэһэн газарта эдеэрэйт. Таанад хүбүүд, басагадтаяа, бүхы зарасанартаяа, хото соотнай байдаг левидүүдтэй хамта эдэниие эдижэ, Эзэн Бурханайнгаа урда хүхилдэн, хэһэн ажалаараа сэдьхэлээ ханан байгты.
Эзэнтэй нэгэдэһэндээ ходо баясажа байгты. Баясагты гэжэ би дахин хэлэнэб.
Аха дүүнэрни, элдэб олон бэрхэшээл зоболонгуудые үзэхэдөө, өөһэдыгөө жаргалтайбди гэжэ тоологты.
Тэрэниие хараагүйшье һаа, таанад Тэрээндэ дуратайт; мүнөө Тэрэниие харангүйшье байхадаа, Тэрээндэ этигэнэт. Тиимэһээ таанад үгэнүүдээр дамжуулхын аргагүй, гайхалтай баяраар баясанат,
Ханнаа иигэжэ зальбаран мүргэбэ: – Эзэн зүрхыем баяраар билтаруулаа, Бурханай туһаар хүсэн түгэс болооб. Дайсадаа наада харан хүхинэб, Эзэнэй туһалһанда угаа баяртайб.