20 Эзэн нангин Һүмэ соогоо оршоно. Бүхы дэлхэй Тэрэнэй урда дуугүй байхань болтогой!
Би Тэрээнтэй яринаб гэжэ хэлээгүйб. Агуу хүсэниинь ерэжэ усадхана аа гү гэжэ айжа байнаб.
Худалша урал амыень, һайрхан яряаша хэлыень Эзэн таһа сабшаг лэ!
Намда үзүүлһэн бүхы аша туһыень Эзэндэ юугээр харюулхабиб?
Арадуудай удамаршад Абраһаамай Бурханай арад зон мэтэ суглараа! Газар дэлхэйн ноёд Бурханда хандаа! Бурхан бүгэдын дээгүүр үргэмжэлэгдөө!
Эзэн Бурхан иигэжэ айладхана: – Холын нютагууд, абяа шэмээгүй болоод, Намайе шагнагты! Хамта ерэжэ, хэрэгээ шүүхэдэ хөөрэжэ үгыт.
Уззияа хаанай наһа бараһан жэл би Эзэн Бурханиие хараа һэм. Тэрэ үндэр дээгүүр заларһан хан шэрээ дээрэ һуужа байгаа. Нэмэргынь хормойнууд нангин үргөөе бүхыдэнь дүүргээд байгаа бэлэй.
Эзэн иигэжэ айладхана: «Огторгой – Минии шэрээ, газар – хүлэймни гэшхүүр. Тиигээд хаана таанад Намда үргөө барижа шадахабта даа. Минии амарха таарамжатай газар хаана байгаа юм?
Шагныт! Хотоһоо гаража байгаа ехэ шууяан, нангин үргөөһөө гаража байһан дуу шэмээ болбол дайсадаа хэһээжэ байһан Минии, Эзэнэй, дуу шуун гээшэл».
Та намайе гүн руу, далайн оёор руу оруулбат, урасхалта долгид намайе хүреэлөөл, Танай уһан, Танай долгид нам дээгүүр үнгэрнэл.
Далай соохи уулын хормой хүрэтэр буубалби, газар бата хаалтаараа намайе хэтэдээ хаагаа; Та, Эзэн Бурхамни, ами наһыем үргэн гаргыт нүхэнһөө!
Бүхы арадууд, шагныта! Дэлхэй дээрэ байгаашад, бултадаа анхарыт! Таанадай урдаһаа Эзэн гэршэ болохонь! Тэрэ огторгойдохи Өөрын нангин ордонһоо таанадые гэмнэхэнь!
Аввакуум лүндэншын зальбарал-гашуудал дуун:
Эзэнэй зарга шүүбэриин үдэр дүтэлөө, тиимэһээ Эзэн Бурханай хажууда абяа аниргүй байгты! Өөрын арад түмэнөөр тахил хэхэеэ Эзэн бэлдээд байна, Иудые һандарган дээрмэшэлхээр ямар дайсадые урихаб гэжэ Тэрэ тодорхойлоо.
Эзэнэй урда хамаг амитан анираа хатаг! Өөрын нангин үргөөһөө тэрэ гаража байна.