40 Шэнгэн эдеэ аягалагдажа, хүнүүд уужа эхилбэд. – Бурханай хүн, энэ тогоон соо хорон байнал! – гэжэ тэдэнэр хашхаралдажа эдеэлхэеэ болишобод.
Тэдэ могойнуудые барибашье, хоро уубашье, өөһэдыгөө гэмтээхэгүй. Мүн гараа үбшэн зон дээрэ табяад, тэдэниие эдэгээжэ байха.
Мараа гэжэ газарта уһан олдоходоо, уужа болохоор бэшэ гашуун байба.
Үшөө дахин үршөөгыт, Эзэн Бурхандаа зальбарыт, энэ үхэлтэ үйлэ намһаа холодуулаг лэ.
Нэгэтэ тэрэ эхэнэр үбгэндөө иигэжэ хэлэбэ: – Манайда ходол орожо эдеэлдэг энэ хүниие Бурханай хүн гэжэ мэдэгшэб.
Хаан гурбадахи табинайнгаа даргые табин сэрэгшэдтэйнь хамта тэрээндэ эльгээбэ. Тэрэ дарга үндэрлиг өөдэ гаража, Элияагай урда үбдэглэн һуугаад: – Бурханай хүн! Минии ба танай барлагуудай – энэ табин зоной ами наһые хайрлыт!
Хаан ондоо табинай даргые табин сэрэгшэдтэйнь хамта Элияада дахин эльгээбэ. Тэрэ сэрэгэй дарга Элияада ерээд: – Бурханай хүн! Түргэн доошоо буу гэжэ хаан шамда захирна, – гэбэ.
Тэрэ эхэнэр Элияада: – Би танда ямар муу юумэ хээбиб? Бурханай хүн гэжэ таниие һанаалби. Харин та минии нүгэлые һануулжа, хүбүүем хюдахаяа ерэһэн байгаат, – гэбэ.
Бурханай хүн Моисейн нүгшэхынгөө урда тээ Израилиин улад зондо үгэһэн үреэлынь иимэ мүн.
тэрээн руу табитын даргые табин сэрэгшэдтэйнь хамта эльгээбэ. Табитын дарга хадын орой дээрэ һууһан Элияада ерэбэ. – Бурханай хүн, – гэжэ тэрэ Элияада хандаба. – Доошоо буу гэжэ хаан шамда захирна!
Нэгэтэ Яковай улаан зармаар шүлэ шанаад байхада, үлэн хооһон Эсаав агнууриһаа бусаба.
Эгээл тэрэ үе сагта нэгэ хүн үрэһэ түмһэ бэдэрхэеэ хээрэ гараад, зэрлиг хулуу (тыквэ) оложо, тэрэниие эдидэг үгыень мэдэхэгүй аад, тэрэ үрэһэ самсынгаа хормойгоор дүүрэн суглуулаад, байрадаа бусамсаараа, тэдэнээ буталжа, шэнгэн эдеэ шанажа байһан тогоон соо хэбэ.