22 өөрынгөө үбгые дуудажа ерүүлээд: – Намда зарасануудайнгаа нэгые, нэгэ эмэ элжэгэ үгэ. Би Бурханай хүндэ түргэн ошоод ерэһүүб, – гэжэ гуйба.
Тэрэ эхэнэр хүл дээрээ бодожо, хүбүүгээ Бурханай хүнэй амаржа хэбтэдэг орон дээрэ табяад, үүдыень шэбхэдэжэ, газаашаа гарамсаараа,
Тэрэнэй үбгэн иигэжэ һамганһаа асууба: – Мүнөөдэр тэрээндэ юундэ ошохо гэбэбши? Мүнөөдэр һарын нэгэншье бэшэ, субботошье бэшэл? – Хуу һайн байха, – гээд,
тэрэ эхэнэр эмэ элжэгэеэ эмээллүүлээд, өөрынгөө зарасада хандаба: – Эсэтэрнь элжэгэеэ гүйлгэ. Минии шамда юумэ хэлэтэр, элжэгэеэ бү байлга!
Ши урдаһаань гүйжэ ошоод, «Ши, үбгэншни, хүбүүншни хэр бэ?» гэжэ һура. Гэһаази тэрэ эхэнэрые угтажа ошоод, эзэнэйнгээ хэлэгшээр асууба. – Бута һайн байнабди, – гэжэ тэрэ эхэнэр харюусаба.
Эгэшэ дүү хоёрынь: – Эзэн аа, Танай энхэрлэн хайрладаг хүнтнай үбдөөд байна, – гэжэ Иисүүстэ дуулгаба.
Тэрэ үедэ Пётр элшэн Лиддада ерээд байгаа. Лидда хотын Яафаһоо холо бэшэ хадань һүзэглэгшэд түргэхэн манда хүрэжэ ерыт даа гэһэн гуйлтатайгаар хоёр хүниие Пётрто эльгээбэ.