20 Хүлһэншэн тэрэ хүбүүе гарһаань хүтэлөөд, эхэдэнь абаашаба. Эхэнь тэрэ хүбүүгээ үбдэг дээрээ һуулгаад, хахад үдэр һамааруулба. Теэд үдэ багта тэрэ хүбүүхэн амияа табиба.
Тиихэдэнь Бурхан айладхал буулгаба: – Ори ганса хайрата Исаак хүбүүгээ абаад, Мориһаа нютаг руу ошо. Тэндэ ошоходош, Би шамда нэгэ хада заажа үгэхэб. Тэрэ хада өөдэ гараад, хүбүүгээ Намда түгэс шатаалта үргэл болгон тахи.
Үндэр наһатай болоһон хойнонь түрэһэн Иосифтоо Израиль бусад хүбүүдһээ үлүү дуратай бэлэй. Тиигээд тэрэ Иосифто үргэн хамсытай, ута хормойтой, гоё һайхан дэгэл бүтээжэ үмдэхүүлхэ болобо.
Нэгэтэ Иосиф зүүдэ хараба. Тиигээд тэрэ зүүдэеэ аханартаа хөөрэбэ, тиихэдэнь тэдэ Иосифые бүришье үзэн ядадаг болобо.
Энээнэй удаа гэрэй эзэн эхэнэрэй хүбүүн ехэ үбшэлжэ, амисхалынь таһалдаба.
Тиигээд тэрэ өөрынгөө эсэгэдэ хандажа: – Минии толгой! Минии толгой үбдэнэ! – гэбэ. – Энээниие эхэдэнь абааша, – гэжэ тэрэнэй эсэгэ хүлһэншэндөө хэлэбэ.
Тэрэ эхэнэр хүл дээрээ бодожо, хүбүүгээ Бурханай хүнэй амаржа хэбтэдэг орон дээрэ табяад, үүдыень шэбхэдэжэ, газаашаа гарамсаараа,
Тиихэдэнь Эзэн иигэжэ харюусана: Эхэ хүн хүхүүлһэн хүүгэдээ мартажа шадаха гү? Түрэһэн үхибүүгээ хайрлангүй байжа шадаха гү? Мартабашье гэлэй, харин Би таанадые хэзээдэшье мартахагүйб!
Эхын үхибүүгээ һамааруулдагтал, Би таанадые Иерусалим соо аргадан, һанааетнай амаруулхаб.
сэдьхэл һаналаа элирхэйлхэ. Мүн шиниишье зүрхэ сэдьхэлые уйдхар зоболон хурса жадаар хадхаһандал адляар зобоохо.
Хотын хаалгада хүрэхэдэнь, олон зон наһа бараһан хүниие хүдөөлүүлжэ ябаба. Тэрэнь бэлбэһэн эхын ори ганса хүбүүн байгаа.
Тиихэдэнь шабинартаа хандан: – Лазарь наһа бараа, – гэжэ Иисүүс сэхыень хэлэбэ. –
Эгэшэ дүү хоёрынь: – Эзэн аа, Танай энхэрлэн хайрладаг хүнтнай үбдөөд байна, – гэжэ Иисүүстэ дуулгаба.
Марфа, Мария, Лазарь гурбанда Иисүүс дуратай байгаа.