12 Ёшапаат иигэжэ хэлэбэ: – Тэрэ жэнхэни лүндэншэ мүн. Эзэн тэрэнээр дамжуулан үгэеэ айладхаха. Израилиин хаан Ёшапаат болон Эдоомой хаантай Элишаада ерэбэ.
Элишаа булагай эхиндэ ошожо, урасхал руунь дабһаяа сасаад: – Эзэн иигэжэ хэлэнэ: «Би энэ уһа арюудхабаб. Энэ уһанһаа дахин хэзээдэш үхэл тахал ба үрэжэлгүйдэлгэн болохогүй!» – гэжэ хэлэбэ.
Ёшапаат түшэмэлнүүдтээ хандажа: – Эзэнэй лүндэншэ эндэ үгы гээшэ гү? Яаха хээхэ тухай тэрээгээр Эзэнһээ асууха байгаабди, – гэжэ хэлэбэ. – Шапаадай хүбүүн Элишаа эндэ байна. Элишаа Элияагай туһалагша байгаа юм, – гэжэ Израилиин хаанай түшэмэлнүүдэй нэгэн хэлэбэ.
Элишаа Израилиин хаанда хандажа: – Шамда намһаа юун хэрэгтэйб? Өөрынгөө эхэ эсэгын лүндэншэдтэ ошо! – гэжэ хэлэбэ. – Тиигэжэ бү хэлыш даа. Моһаабуудай гарта үгэхэ гэжэ Эзэн бидэниие, гурбан хаашуулые эндэ асараа, – гэжэ Израилиин хаан Элишаада хэлэбэ.
Наамаан өөрынгөө һахюул сэрэгшэдтэй хамта Бурханай хүндэ бусажа, Элишаагай урда зогсоод: – Мүнөө би бүхы газар дээрэ Бурхан үгы, харин гансал Израильда Бурхан бии гэжэ мэдэхэ болобоб. Танай барлаг намһаа аша харюугай бэлэг абажа хайрлагты, – гэжэ хэлэбэ.
Тэдэнэй хаашуул эсэгэ мэтээр, хатануудынь эхэнүүд мэтээр шамда хандажа, урдашни доро дохин байха. Тиихэдэнь Намайе Эзэн гэжэ мэдэдэг болохош, Намһаа туһа эригшэд заабол туһадам хүртэхэ».
Шамайе дарлагшадай үри һадаһад ерэжэ, бултадаа доро дохин зогсохо. Шамайе хэзээ нэгэтэ үзэн ядагшад хүлэйшни ула хүрэтэр бохиин һүгэдэхэ. Тэдэ шамайе «Эзэнэй хото, Израилиин арюун Бурханай Сион хото гэжэ нэрлэхэ.
Цэдэкиия хаан минии хойноһоо эльгээжэ, ордон руугаа асаруулаад, «Эзэнһээ мэдээсэл бии гү?» – гэжэ асууба. «Бии, – гэжэ хэлээд, – Вавилооной хаанай һабарта орохот», – гэжэ нэмэбэб.
Хаража байгаарайт! Өөһэдыгөө еврейнүүд гэжэ тоолодог аад, сатанагай мэдэлдэ байһан уладые танда асараад, хүлдэтнай унан дохихыень баадхахаб. Үнэхөөрөө тэдэнэр еврейнүүд бэшэ, худалаар хэлэнэ. Мүн танда дуратай байһыемни тэдэ улад мэдэхэ.