32 Та огторгойһоо энээнииень дуулажа, богоолнуудайнгаа зарга хэрэг шиидхэжэ, гэмтэниие элирүүлжэ, гэмынь амасуулыт, харин гэмгүй хүниие сагааруулан аршалыт!
Зүб шударга байһанайм түлөө, муу юумэ хээгүй байһандам Эзэн намайе урмашуулаа.
Давид эсэгымни мэдээгүй байтар Ёһааб ямаршье зэмэгүй, өөрһөөнь һураггүй эрхим хоёр хүниие – Нээрэй хүбүүн, Израилиин жанжин Абнээрые, мүн тиихэдэ Етээрэй хүбүүн, Иудын жанжин Амасаае һэлмээр сабшан алаа һэм шуу. Эзэн энэ шуһые өөрынь толгой дээрэ буулгаха.
Тэрэ шуһан Ёһаабай болон үри һадаһанайнь толгой дээрэ хэтэ мүнхэдөө тудан байхань болтогой! Харин хан шэрээ эзэлдэг Давидай үри һадаһадта Эзэн хэтэ мүнхэдөө амгалан байдал үршөөхэнь болтогой! – гэбэ.
Эстээрэй хааниие бараалхахада, тэрэ зарлиг гаргажа, иудейнүүдэй урдаһаа Һамаанай һэдэгшэ хорото үйлэ хэрэг өөрынь толгой дээрэ буугаа бэлэй: иигэжэ Һамааниие хүбүүдтэйнь хамта баханада үлгөө һэн.
Та арадуудые шүүхэт. Эзэн, миниишье зарга хэрэгые шиидхыт: би гэмгүйб, зүб гээшэб.
Гэмгүй хүниие гэмтэн болгожо, нүгөө талаһаа зүб гэмнэгшэ хүниие буруутан болгожо, үхэлдэ хүргэхэгүйн тулада худалаар гэмнэлгэ бү дэмжэ. Хоро һанагшада гэмыень Би амасуулхаб!
Үршөөл хайрань мянганшье үедэ хубилдаггүй: зэмэ, нүгэл, гэмтэ ябадал Тэрэ тэсэн даадаг. Теэд гэмтэниие гэмгүй гэхэгүй: эсэгын нүгэлэй түлөө үри хүүгэдыень, аша гушанарыень хэһээдэг!
Тиин тэдэ өөрын үйлэһөө хэһээлтэ амсаха болоно.
Хара һанаатаниие зүб гэгшэ ба үнэн шударга хүниие буруушаагша хоёр Эзэнэй зэбүүрхэл адли түрүүлдэг.
Израилиин бүхы уг удам Минии, Эзэнэй, һайгаар зүб болохо, алдаршуулагдаха!»
мүнгэ түрүүлдэг. Иимэ хүбүүн амиды мэндэ байха аал? Үгы! Иимэ жэгшүүритэй муухай юумэ хэһэндээ тэрэ заабол хосорхо. Өөрөөл үхэлдөө зэмэтэй гээшэ.
Хэн нэгэн нүгэл хэбэл, үхэхэ, харин хүүгэдынь эхэ, эсэгынгээ гэм зэмые амасахагүй, эхэ, эсэгэ хүүгэдэйнгээ түлөө хэһээгдэхэгүй. Һайн хүнэй һайн хэрэгынь өөртэнь туһалха, муу хүнэй муу хэрэгынь өөрыень тушаха.
Би, Эзэн Бурхан, таанадай хүн бүхэниие хэһэн хэмээрнь шүүхэб! Нүгэлнүүдэйтнай таанадые хосороохогүйн тула муу хэрэгүүдые хэхэеэ болигты, нүгэлөө наманшалагты.
Тиимэһээ Би тэдэниие хайрлахагүйб, энэрэл үзүүлхэгүйб. Хэһэн юумыень өөһэдтэнь амасуулхаб.
Хэрбэеэ тэрэ эхэнэрэй һэбхиржэ, өөрынгөө үбгэндэ урбаһан байбалнь, онсо тусгаар уһан шуһа мяхан соогуурнь таран урдажа, тэрээндэ аймшагтай зоболон асарха. Хойшодоо тэрэ эхэнэр хэзээдэшье үхибүүтэй болохогүй. Тиигэжэ тэрэ эхэнэр өөрынгөө арадай дунда шоо үзүүлэн, нэрэ хүндэгүй болохо.
Хуули юрэ шагнажа байһан хүнүүд бэшэ, харин тэрэниие сахижа байһан хүнүүд Бурханай урда үнэн сэдьхэлтэй байха.
Урдань Хуули мэдэхэгүй байхадаа би амиды ябааб, теэд энэ захяа заабариие дуулахадаа, зосоомни нүгэл бүрилдэбэ,
Хоёр хүнэй хоорондо зарга хэрэгэй гараа гээшэ һаань, хоюулаа сүүдтэ ошог. Тэндэ хэрэгыень шүүбэрилэн хаража, хэниинь зүб, хэниинь бурууб гэжэ шиидхэхэ.
Хэрбээ нэгэ хүнэй нүгөөдэ хүндэ нүгэл хээ һаань, тэрэнэй түлөө Бурханда зальбардаг. Харин хүнэй Эзэнэй урдаһаа нүгэл хээ һаань, хэн тэрэнэй түлөө зууршалан зальбарха бэ? Теэд тэдэнэр эсэгынгээ үгэ дуулабагүй, юуб гэхэдэ, Эзэн тэдэниие усадхаха гэжэ түсэблөөд байгаа.