31 Хэн нэгэн дүтын хүнэй урдаһаа нүгэл хэбэ гэжэ хардуулба гэлэй. Тэрэ хардуулжа байгааша хүн Һүмэ соо үргэлэй шэрээгэй урда зогсожо, «нүгэл хээгүйб» гэжэ тангариг үргэхэ.
Та огторгойһоо энээнииень дуулажа, богоолнуудайнгаа зарга хэрэг шиидхэжэ, гэмтэниие элирүүлжэ, гэмынь амасуулыт, харин гэмгүй хүниие сагааруулан аршалыт!
Ушарынь тэрэ хубиһаа үлүүдэ хүртэжэ, гэдэһээ садаад, «Эзэн гэжэ хэн юм бэ?» гэжэ хэлэн Танһаа арсахагүйн тулада, үгышье һаа, ядуу болоод, хулгай хэжэ, Бурханай нэрые бузарлахагүйн тулада бэлэй.
Хэрбээ али нэгэн ямар нэгэ үйлын гэршэ байһан, хараһан, мэдэһэн байжа, «дуулгаагүй һаа, хараалда хүртэхэт» гэжэ гэршэнэрые зарга шүүхэдэ дуудахые дуулаашье һаа, дуулгаагүй бол, нүгэлдэ хүртэхэ.
Хэрбээ нэгэ хүнэй нүгөөдэ хүндэ нүгэл хээ һаань, тэрэнэй түлөө Бурханда зальбардаг. Харин хүнэй Эзэнэй урдаһаа нүгэл хээ һаань, хэн тэрэнэй түлөө зууршалан зальбарха бэ? Теэд тэдэнэр эсэгынгээ үгэ дуулабагүй, юуб гэхэдэ, Эзэн тэдэниие усадхаха гэжэ түсэблөөд байгаа.