23 Элияа үхибүүе тэбэрин абаад, дээдэ таһалгаһаа буулган, эхэдэнь үгэбэ. Тиигээд тэрэ хэлэбэ: – Харыш, хүбүүншни амиды мэндэл.
Эзэн Элияа гэгшын гуйлта дуулажа, үхибүүнэй ами наһа бусаажа, тэрэнь амилжа эхилбэ.
Тэрэ эхэнэр Элияада: – Одоол би мүнөө таниие Бурханай хүн гэжэ танижа, үнэхөөрөө Эзэн танаар дамжуулан айладана гээд мэдэбэб! – гэжэ хэлэбэ.
Наһа барагшань тэлүүр дээрээ һуугаад, юумэ хэлэжэ эхилээ һэн. Иисүүс тэрэ хүбүүе эхэдэнь абаашажа үгэбэ.
Бүри харгыдаа ябахадань, түшэмэлые зарасанарынь угтажа, хүбүүншни элүүр мэндэ болоо гэжэ дуулгаба.
Пётр тэрээндэ гараа үгэжэ, бодоходонь туһалан, Бурханай хүнүүдые болон бэлбэһэн эхэнэрнүүдые дуудажа, амиды Табитаае тэдэндэ харуулба.
Эхэнэрнүүдэй этигэл һүзэгэйнь ашаар үхэһэн түрэлхидыень амидыруулдаг байгаа. Нүгөө зариман бүри һайн амидаралда хүртэхын тулада сүлөөлэлгэһөө арсан, тамалуулагдан үхөө.