14 Израилиин Эзэн Бурханай айладаһанай ёһоор, Эзэнэй газар руу бороо эльгэтэр аяга соо гурил ба оливын тоһон дууһахагүй!
– Бү һанаагаа зобо, – гэжэ Элияа хэлэбэ. – Хэлээшэ юумэеэ ошожо хэ. Харин урид намда энээнһээ багахан талха хээд асара. Өөртөө болон хүбүүндээ энээнэй удаа эдеэ хоол хэхэш.
Тэрэ эхэнэр ошожо, Элияагай хэлээшээр хэжэ, өөрөөшье, өөрынь гэр бүлэшье, Элияашье олон үдэрэй туршада эдеэ хоолтой байба.
Энэ горхонһоо ундалжа байхаш, тэндэ хирээнүүдтэ шамайе эдеэ хоолоор ханган байхыень Би захирааб.
Элишаа тэдэнэртэ хандажа: – Эзэн иигэжэ хэлэнэ: «Бүхы хүнды уһаар дүүрэхэ, уһаар дүүрэхэ!» Эзэн иигэжэ хэлэнэ:
Элишаа арад зондо хандажа: – Эзэнэй үгэ шагнагты! Эзэн иигэжэ хэлэнэ: Үглөөдэр Самариин хаалта үүдэнэй дэргэдэ нэгэ сатаа шэниисын гурил нэгэ шээкэлээр, хоёр сатаа ешмээнэй гурил нэгэ шээкэлээр худалдагдахань, – гэжэ соносхобо.
Еһүү бодоод, тэрээнтэй хамта гэртэ оробо. Тэрэ хүбүүн шэл соохи оливын тоһо Еһүүгэй толгойдо адхаад: – Израилиин Бурхан, Эзэн иигэжэ айладана: Би шамайе Эзэнэй арад зон болохо Израилиин хаан болгожо, толгойдош тоһо түрхибэб.
нэгэ эхэнэр домбо соо ехэ үнэтэй һайхан хангалтай тоһо абажа ерээд, Иисүүсэй толгой дээрэнь адхаба.