16-17 – Би тантай хамта бусан ябажа шадахагүйб, юуб гэхэдэ, «тэндэ эдеэ хоол бү баряарай, унда бү уугаарай, ябаһан харгыгаараа бү бусаарай» гэжэ Эзэн намда захирһан юм, – гэжэ Бурханай хүн харюусаба.
– Минии гэртэ ошожо, эдеэ хоол барижа хайрлыт, – гэжэ үбгэн лүндэншэ уриба.
Үглөөгүүр Балаһаам бодоод, Балаагай эльгээһэн тайжануудта иигэжэ хэлэбэ: – Өөһэдынгөө газарта бусагты. Таанадтай ошохо зүбшөөл Эзэн намда үгэбэгүй.
Гэбэшье таанад намтай эндэ хоногты. Энэ һүни намда юун гэжэ Эзэн айладанаб, би тэрэнииень таанадта хэлэхэб, – гэжэ харюусаба.
Иисүүс Пётрто хандан: – Холо боло Намһаа, сатана! Ши Намда һаад хэнэш. Шинии һанал бодолнуудшни Бурханһаа үршөөгдэнэ бэшэ, харин хүн шанарһаашни бүрилдэнэ, – гэбэ.
Тиихэдэнь Иисүүс шолмосто: – Ай, сатана! Намһаа зайла! «Ши Эзэн Бурхандаал шүтэжэ, гансал Тэрээндэ алба хэжэ бай!» – гээд Нангин Бэшэг соо хэлэгдэнэ, – гэжэ харюусаба.
Хэрбээ Христоосой һургаалгүйгөөр танда хэн нэгэнэй ерээ һаа, тэрэ хүниие гэртээ бү оруулагты, тэрээнтэй бү мэндэшэлэлсэгты.