53 Тиигээд Соломоон хаан хүнүүдые эльгээжэ, тэдэнь Адонияае үргэлэй шэрээһээ хаан руу асарба. Адонияа хаанда доро дохин мүргэбэ. Тиихэдэнь Соломоон: – Гэртээ хари, – гэбэ.
Гурбадахи үдэрынь нэгэ хүн Саулай хотон хүреэнһөө хүрэжэ ерээ һэн. Тэрэнэй хубсаһан гай гашуудалһаа боложо уригданхай, толгойнь тооһо шоройдо дарагданхай. Тэрэ Давидта дүтэлөөд, газарта унан, һунажа мүргэбэ.
Харин хаан иигэжэ хэлэбэ: – Тэрэниие гэртэнь абааша. Нюураа намда бү харуулаг. Иигэжэ Абшалоом өөрынгөө гэртэ ажаһуужа, хааниие бараалхаха эрхэгүй байгаа бэлэй.
Абшалоом Иерусалимда хоёр жэл соо ажаһуухадаа хаантай нэгэшье удаа уулзаагүй.
Иигэжэ Ёһааб хаанда ошожо, Абшалоомой хэлэһые тэрээндэ хөөрэбэ. Тиихэдэнь хаан Абшалоомые дуудаба. Абшалоом хааниие бараалхажа, газарта унан урдань мүргөө һэн. Хаан тэрэниие таалаа бэлэй.
Бат-Шээбэ хаанда доро дохин мүргэбэ. Хаан: – Шамда юун хэрэгтэйб? – гэжэ асууба.
Тиихэдэнь Бат-Шээбэ газар хүрэтэр доро дохижо: – Минии эзэн Давид хаан, та мүнхэ наһа наһалхатнай болтогой! – гэжэ хэлэбэ.
Соломоон: – Хэрбээ намда урбангүй байгаа һаань, толгойнь нэгэшье үһэн газарта унахагүй. Харин урбажа, муугаар байгаа һаа, тэрэ усадхагдаха, – гэжэ айладхаба.
Давид наһа бараха сагайнгаа дүтэлхэдэ, Соломоон хүбүүндээ иимэ һургаал заабари хэлэбэ:
Тиигээд хаан хүниие эльгээжэ, Шимэй гэгшые дуудан: – Иерусалим соо өөртөө гэр барижа, тэндээл ажамидара. Хотоһоо бү гараарай.
Хүбүүмни, Эзэнһээ болон хаанһаа түбэгшөөдэг бай. Урбагшадһаа холо бай.