11 Иигэжэ Эзэнэй ханза Гаат хотын хүн Обээд-Эдоомой гэртэ гурбан һара байба. Эзэн Обээд-Эдоомые ба бүхы гэр бүлыень юрөөбэ ха.
– Һайн хүн боложо, намайе шагна! – гэжэ Лаваан хэлэбэ. – Эзэнэй үршөөл үреэлтэй байһаншни маанадташье хүртэлсөө.
Иосифой ямаршье ажал хэхэдэнь, Эзэн тэрээнтэй хамта байжа, үршөөдэг ушарһаа ажалынь урагшатай байжа, түрмэ шороной ноён Иосифто хамаг ажалаа даалгаад, өөрөө юундэшье оролсохоёо болибо.
Тэрэ гэһэнһээ хойшо Эзэнэй Иосифые үреэжэ эхилхэдэ, Потипаарай эд зөөри, мал һүрэгынь, таряалангуудынь, юрэдөө, бүхы юумэниинь дэлгэржэ, олошоржо эхилбэ.
Тиигээд тэрэ Эзэнэй ханзые өөрын хото руу абаашахаяа зүрхэсөөд, Гаат хотын ажаһуугша Обээд-Эдоомой гэртэ тэрэниие шэглүүлбэ.
Обээд-Эдоомой хүбүүд: ахань Шэмаяа, хоёрдохинь Ёзабаад, гурбадахинь Ёһаа, дүрбэдэхинь Сахаар, табадахинь Нэтанээл,
«Минии үргөөдэ зөөриингөө арбанай нэгэ хубиие асаржа ерэгты. Тиигэжэ Намайе туршагты. Би таанадай түлөө тэнгэриин сонхо нээжэ, эбигээл үршөөл халитар хүртөөхэб» гэжэ Түмэн Сэрэгтэ Эзэн айладажа байна.