28 Давид энээн тушаа һүүлдэнь дуулаад хэлэбэ: – Нээрэй хүбүүн Абнээрэй гээгдэһэндэ би болон минии хаан түрэ Эзэнэй урда оройдоошье гэм зэмэгүйл.
– Ямар юумэ хэбэ гээшэбши? – гэбэ Эзэн. – Дүүгэйшни ами шуһан нам руу газарһаа хашхаржа байна!
Хэрбээ хэн нэгэн хүниие алаа һаа, өөрөө алуулха. Юундэб гэхэдэ, хүн гээшэ Минии, Бурханай, түһөөгөөр бии болгогдоо.
Давид амалээг хүндэ иигэжэ үгүүлээ бэлэй: – Ши өөрөө өөртөө тодхор татааш. «Эзэнэй тоһолһон хүниие алааб» гэжэ хэлэхэдээ, ши өөрынгөө урдаһаа гэршэлээш.
Саулай гэр бүлын шуһа урдахуулһанайш түлөө Эзэн шамайе хэһээжэ байна. Ши Саулай хаан шэрээ буляажа абааш. Тиимэһээл Эзэн хаан шэрээе шамһаа шэлжүүлэн, Абшалоом хүбүүндэшни үгэбэ. Алууршан байһандашнил эдэ бүхы гай гасалан шамтай ушарна, – гэжэ харааба.
Иигээд Абнээрэй Хэброондо асарагдахада, Ёһааб тэрээнтэй хүнгүйгөөр хөөрэлдэхэеэ бартаанууд тээшэ абаашаад, гэдэһэ руунь хадхажа алаба. Ёһаабай дүү Асаһээлые алаһанайнгаа түлөө иигэжэ Абнээр наһа бараа бэлэй.
Тэрэнэй шуһан Ёһаабай болон түрэл гаралайнь толгой дээрэ буухань болтогой! Венерическэ, һэлхэ үбшэнтэн, таяг тулаашад, һэлмээр сабшуулагшад, үлэн хооһон зон Ёһаабай уг удамһаа бү һалаг!
Хүниие үхэтэр сохиһон хүнэй ами хороохо ёһотой.
Газараа таанад бү бузарлагты. Юуб гэхэдэ, зоной шуһа урдахуулха гээшэ газар бузарладаг. Газар арюудхаха гэбэл, хүнэй шуһа урдахуулһан нэгэнэй өөрынь шуһа урдахуулхаһаа ондоо арга байхагүй.
Юушье хэхэ аргагүй байһанаа хараад, теэдшье буһалгаан үймөөнэй үүсхэгдэхэ гэжэ байһые ойлгоходоо, Пилат уһа абаад, улад зоной урда гараа угаагаад: – Энэ хүнэй үхэлдэ би ямаршье зэмэгүйб; энэ таанадай үйлэдэһэн хэрэг, – гэжэ хэлэбэ.