7 Зоболондоо би Эзэниие дууданаб, Өөрын Бурханда хандан хашхарнаб, Тэрэ Өөрын һүмэһөө хоолойем дуулаба, хашхараамни һонортонь хүрэбэ.
Бурхан, огторгойһоо дээгүүр үргэмжэлэгдыт, бүхы дэлхэй дээгүүр алдар солотнай нэрьег лэ!
[Үгсэлгын дуун.] Би нюдөө хада уула руу шэглүүлнэм: хаанаһаа намда туһаламжа ерэхэ бэ?
Хуримаа наадажа байгаа залуу хүндэл наран тэрэ үргөөһөө гарана, урилдаанай баатар мэтэ тэрэ баясана.
Хэһэн хэрэгүүдынь, муу муухай үйлыень өөһэдтэнь харюулыт! Улаан гараараа хэгшэ юумэнэйнь түлөө амасуулыт! Хүртэхэ юумынь хүртөөгыт!
Замынь харанхы, халтирхай байг, Эзэнэй Эльгээмэл тэдэниие тууг.
– Би Минии арадай Египедтэ зобожо байхыень харааб, харуулшадай харшалхада туһа эрижэ байхыень дуулааб; Би тэрэнэй зобоһыень мэдээб.
Та намайе гүн руу, далайн оёор руу оруулбат, урасхалта долгид намайе хүреэлөөл, Танай уһан, Танай долгид нам дээгүүр үнгэрнэл.
Далай соохи уулын хормой хүрэтэр буубалби, газар бата хаалтаараа намайе хэтэдээ хаагаа; Та, Эзэн Бурхамни, ами наһыем үргэн гаргыт нүхэнһөө!
Эзэн нангин Һүмэ соогоо оршоно. Бүхы дэлхэй Тэрэнэй урда дуугүй байхань болтогой!
Иисүүс дабашагүй гашуудалда абтажа, улам ехээр зальбарба; хүлһэниинь шуһанай дуһал мэтээр газарта дуһаба.
Дэлхэй дээрэ амидархадаа, Тэрэниие абарха аргатай Бурханда Иисүүс шангаар хүхирэн, нулимсаа гоожуулан зальбараа, Тэрэниие гуйгаа. Иисүүсэй номгон, үнэр шударга байһан хада Бурхан Тэрэниие дуулаа.
Таряалан дээрэтнай ажаллаһан хүдэлмэришэдтэ хүлһыень түлэхэеэ таанад арсабат, харин мүнөө тэдэнэй түлэгдөөгүй салингынь таанадые зэмэлэн хашхарна. Һүр жабхаланта Эзэн ургасыетнай хадаһан хүдэлмэришэдэй гэгэхые дуулаа.