21 Удаань Ёһааб эфиоп хүндэ хэлэбэ: – Ошожо, юу хараһанаа хаанда мэдээсэ. Тэрэ эфиоп хүн Ёһаабта доро дохёод, гүйжэ ошобо.
Харин Ёһааб тэрээндэ иигэжэ харюусаба: – Үгы, ши мүнөөдэр һайн мэдээ асархагүйш. Ондоо үдэр мэдээ хүргэхэдэш болохо. Хаанай хүбүүн гээгдээ ха юм.
Цадоогой хүбүүн Ахимаац дахин Ёһаабта хандаба: – Юуншье болоо һаань, би эфиоп хүнэй хойноһоо гүйн ошохомни, зүбшөөгыт. – Хүбүүмни, юундэ гүйхэшниб? Иимэ мэдээнэй түлөө ши шагналда хүртэхэгүйлши, – гэбэ Ёһааб.
Ахимаац: – Тиимэшье байг. Харин би гүйн ошохол ёһотойб, – гэхэдэнь, Ёһааб: – Гүй! – гэбэ ха. Ахимаац Иорданай хүндыгөөр гүйжэ, эфиоп хүниие хүсэн түрүүлжэ гүйгөө бэлэй.
Удаань эфиоп хүн хүрэжэ ерээд, хэлэбэ: – Үндэр түрэлтэ хаанда баяртай мэдээсэл дуулгая! Танай урдаһаа эсэргүүсэһэн бүхы зониие Эзэн мүнөөдэр хэһээгээ.