6 Би хоёр хүбүүтэй бэлэйб. Тэдэ хоёр хээрэ талада наншалдажа, тэдэниие болюулха хүн байгаагүй. Тиигээд нэгэнь нүгөөдэеэ хюдан алаба.
Хаяан Аабэл дүүдээ хэлэбэ: – Хээрэ тала гарая. Тэдэнэр хээрэ тала гараба. Тэндэ Хаяан гэнтэ Аабэлдэ добтолоод, алажархиба.
Абшалоом зарасанартаа захирба: – Анхарагты! Амнооной үзэмэй дараһан архи уужа, хүхижэ эхилхэдэнь, би таанарта «Амнооные хюдагты» гэхэб. Тиихэдэм тэрэниие алагты. Бү айгты. Би өөрөө таанарта захиржа байна ха юмбиб. Бү айгты, зоригтой байгты!
Абшалоомой зарасанар захирһанайнь ёһоор Амнооные алаба. Тиихэдэнь хаанай бүхы хүбүүд өөр өөрынгөө луус унаад, тэрьедэбэ.
Хаан тэрээнһээ асууба: – Юун болооб? – Би бэлбэһэн эхэнэрби, үбгэмни наһа баранхай.
Мүнөө бүхы түрэлхид минии урдаһаа тулажа, «ахаяа алаһан хүниие бидэндэ үгэ. Алаһан ахынь түлөө тэрэниие алахамнай» гэлдэнэ. Тэдэ иигэжэ минии ори гансахан ошо унтаргаажа, газар дээрэ үбгэнэймни нэрыешье, уг удамыеньшье үлөөхэгүйнь, – гэжэ тэрэ эхэнэр хэлэбэ.
Үглөөдэрынь баһа ерэхэдэнь, еврей хоёр хүн наншалдажа байба. – Суг хажуудаш тулижа байһан хүниие харшалха ямар муу заяатай амитамши? – гэжэ Моисей сохигшодонь хэлэбэ.