14 Бидэ бултадаа наһа барахабди, газарта адхагдаад, дахин суглуулжа шадахаар бэшэ уһан мэтэ болохобди. Буйсадуулһан хүниие гэртэнь бусааха арга зам ологшые Бурхан хэһээхэгүйл.
Тиихэдэнь Давид элшэдэ хэлэбэ: – Ши Ёһаабта иигэжэ дамжуула: «Һэлмэ гээшэ хэнииешье сабшажа магад. Энэ хэрэг тушаа һанаагаа бү зобогты. Хотын урдаһаа добтолгоёо бүри шангадхаажа, хотые һандаргаажа орхигты». Иигэжэ хэлэжэ, тэрэнэй урма зоригые бадарга.
Мүнөө хадаа, Үндэр түрэлтэ хаан, энэ хэрэгые хэлэхэеэ танда юундэ ерээбиб гэхэдэ, түрэлэй зон намайе айлгаа. Тиихэдэнь би «Хаантай хөөрэлдэхэм, минии хэлэһээр тэрэ хэжэ магад.
Давидай үринэртэ зэмэ амасуулан хэһээхэб, гэбэшье хододоо хэһээжэ байха бэшэб.
Үхэһэн хүниие амилуулжа шадаха бэзэт. Зоболон бэрхэшээлэй үдэрнүүдэй хубилтар би хүлеэхэб.
Мэдэнэм, хүн бүхэнэй ородог үхэлэй хара нүхэндэ намайе Та оруулхат.
Тиигээ һаань, амитай голтой хамаг юумэн хумхиин тооһон болохол.
Эзэн тайжанарай нюур харадаггүй, баян хүниие ядууһаа үлүүгээр үзэхэгүй. Юундэб гэхэдэ, хүн бүхэниие Тэрэ Өөрөө бүтээгээ.
Үдэшэ болоходо, тэдэ һөөргөө бусажа, нохой мэтэ архиржа, хотые тойрон ябана.
Үсэд болон буһалгааша, Бурхантай хамта үнэнхэ зүрхэнһөө байгаагүй, Тэрээндэ үнэн сэхэ байгаагүй үбгэ эсэгэнэртээ адли байхагүйн тула.
Эпрааимай, Бэньямиинэй болон Мэнашшээгэй урда Өөрын хүсые харуулыт, Маанадые абархаа ерыт.
Ямаршье муу юумэн шамтай тохёолдохогүй, ямаршье гай тодхор гэртэшни дүтэлхэгүй.
Бурхан шамайе ангуушанай урьхаһаа, үхэл хаталһаа абарха,
Сохиһон хүн алаха хүсэлгүй байгаа гэжэ элирээ һаа (Бурханай эрхэ хүсэлөөр тиимэ юумэн ушараа гээшэ ааб даа), хоргодохо эрхэ тэрээндэ үгтэжэ болодог, хаана хоргодохыень Би шиидхэхэб.
Амиды байгшад үхэхэеэ мэдэдэг, харин үхэһэн зон тэрээниие мэдэхэгүй. Аша харюу гэжэ тэдээндэ байхагүй, юундэб гэхэдэ, дурасхаалынь мартагданхай.
Үгы, Эзэн хэтэдээ орхёо бэшэ!
Би, Эзэн Бурхан, муу хүнэй хосорходо баярлана бэшэб. Тэрэнэй нүгэл хэхэеэ болижо, амиды мэндэ үлэхэдэ баярладагби.
Харин өөрын гэмээ, эсэгынгээ гэм зэмые, Минии үмэнэ гэмтэ ябадал хэһэнээ, Намда эсэргүүсэһэнээ тэдэ мэдэрээ һаань,
Израильшуудай хэн нэгэн гү, тэдээнтэй хамта ажаһуудаг ерүүл зоной нэгэн гү, аяншадай нэгэн гү хорото һаналгүйгөөр хүниие алаад, тэдэ хотонуудай али нэгэндэнь хоргодожо болохо.
Алууршаниие ниитэ эмхи аршалбал, хоргодолгын хотодо тэрэниие һөөргэнь абаашаг. Нангин тоһо түрхюулһэн ахамад санаартын наһа баратар алууршан тэндэ ажаһууг.
Ойлгомторгүйгөөр хэн нэгые алагша ахамад санаартын наһа баратар тэрэ хорохо хотонуудай али нэгэндэнь ажаһууха, ахамад санаартын наһа барахада, нютагаа бусаха ёһотой байгаа.
Фарисейнүүд өөрынгөө шабинарые Иродэй талынхидтай хамта Иисүүстэ эльгээжэ: – Багша аа! Та үнэн сэхые хэлэдэгта, Бурханай бодото замаар ябахые һургадагта, хэнэйшье урда билдагуушалдаггүйт, юуб гэбэл, нюур харадаггүйт гэжэ бидэ мэдэнэбди.
– Бурхан яһа илгадаггүй гэжэ би одоол үнэн дээрээ ойлгооб, – гээд Пётр хэлэбэ. –
Бурхан яһа илгадаггүй!
Юуб гэхэдэ, Эзэн Бурхантнай бурхадай ехэ Бурхан, эзэдэй ехэ Эзэн, Тэрэ агууехэ, асари хүсэтэй, һүрөөтэй Бурхан. Тэрэ нюур илгажа байдаггүй, эдилгэ абадаггүй,
Хүн бүхэн нэгэтэ үхөөд лэ, удаань зарга шүүбэридэ орохо ёһотой.
Нюур харангүй, бүхы хүнүүдые хэһэн хэрэгүүдэйнь хэмжээгээр шүүбэрилдэг Бурханиие таанад Эсэгэмнай гэжэ нэрлэнэт, тиимэһээ эндэ, энэ дэлхэйдэ байха үдэрнүүдээ Тэрээндэ һүгэдэн үнгэргыт даа.