30 Тэдэнэй үшөө аян замдаа ябажа байха үедэ Давидта иимэ мэдээн дуулдаба: – Абшалоом хаанай бүхы хүбүүдые алаа, хэнииньшье амиды үлөөгүй.
Абшалоомой зарасанар захирһанайнь ёһоор Амнооные алаба. Тиихэдэнь хаанай бүхы хүбүүд өөр өөрынгөө луус унаад, тэрьедэбэ.
Тиихэдэнь хаан бодожо, хубсаһаа урин, газарта унаа бэлэй. Тэрэнэй хажууда байһан бүхы зарасанарынь мүн лэ хубсаһаяа уриба.
Иптаа басагаяа харамсаараа, тэрээндээ уйдхар гашуудалаа харуулха гэжэ өөрынгөө хубсаһые таһар татаад, иигэжэ хэлэбэ: – Хөөрхы минии үхин! Ши намда гашуудал асарбаш! Ши минии сэдьхэлые тамалагшадай нэгэн болобош. Би Эзэндэ тангариглаа һэм. Мүнөө би тэрэнээ яашье хубилгажа шадахагүйб!