22 Давид харюусаба: – Үхибүүнэй амиды байха үедэ би масаг барин, уйлажа байһамни «Эзэн намайе хайрлажа, үхибүүн амиды мэндэ үлэхэ аалам» гэжэ һанаһан ушарһаа бэлэй.
Тиихэдэнь түшэмэлнүүдынь асууба: – Танай үйлэдэһэн энэ хэрэг ямар ушартай гээшэб? Үхибүүнэй амиды байхада та масаг барижа, уйлажа байгаат. Харин хүүгэнэй наһа барахада, та бодожо, эдеэ хоолдо ороолта.
– Эзэмни! Танай урда үнэн сэхээр, ямаршье гэм зэмэ хэнгүй ажаһууһыемни, Танда таарамжатай үйлэ хэрэгүүдые бүтээдэг байһыемни һаныт даа, – гээд, һугшаран уйлашаба.
Хэзэкияада бусаад, иигэжэ хэлэ: – Би, Эзэн, шинии үбгэ эсэгэ Давидай Бурхан, гуйлтыешни соносооб, нулимсыеш харааб. Тиигээд шинии наһые Би арбан табан жэлээр утадханаб.
Масаг сахилга тунхаглагты, ёһололой суглаа зарлагты. Ахамад болон орон нютагай хамаг зониие Эзэн Бурханай үргөөдэ суглуулжа, Эзэндэ зальбарагты.
Эзэн бодолоо хубилган, хэһээлтэ зайлуулжа магад. Тэрэ зөөлэржэ, танда үршөөл хайра хүртөөхэл. Тиихэдэнь Эзэндэ зорюулһан талхан ба ундан үргэлөө хэжэ болохот.
Муу муухайе зайлуулагты, һайнда дурлагты, зарга шүүхэдэ зүб шударга ёһо гурим бата һуурижуулагты! Тиигэбэлтнай, Түмэн Сэрэгтэ Эзэн Бурхан Иосифой үри таһардаһанай үлдөөсые хайрлан үлөөжэ магад.
Онгосын дарга тэрээндэ ерээд: – Ши юундэ унтажа хэбтэнэбши? Бодо, өөрынгөө Бурханда хандан мүргыш; тиигэбэлшни, Бурхан маниие анхаран, амиды мэндэ үлөөхэ аалам, – гэбэ.