27 Хотын захада хүрэжэ байхадаа Самуил Саулда иигэжэ хэлэбэ: – Маанадһаа урид ябахые зарасадаа хэлэ. Харин өөрөө эндэ зогсон бай. Би шамда Бурханай үгэ мэдүүлхэмни. Зарасань урда тээнь гаража ябаа бэлэй.
Тиихэдэнь Исай Хэзэкияа хаанда иигэжэ хэлэбэ: – Эзэнэй айладхаһан үгэ дуула:
Самуил һабатай оливын тоһо абажа, Саулай толгой дээрэ адхаад, тэрэниие таалаад хэлэбэ: – Эзэн Өөрын угай баялигай захирагша болгон, шамда тоһо түрхин ёһолно.
Самуил Саулда: – Хүрөө, болоо! Энэ һүни Эзэнэй намда юун гэжэ айладхаһые шамда дуулгахамни, – гэбэ. Саул тэрээндэ: – Хэлэгты, – гээ ха.
Үүр сайхада Самуил хушалта дээрэ хоногшо Саулые дуудаба: – Бодо. Би шамайе үдэшэхэб. Саул бодожо, Самуилтай хамта газаашаа гараба.