9 Элии Самуилда хэлэбэ ха: – Ошожо хэбтэ. Хэрбээ Тэрэнэй шамайе дуудабал, «Эзэн, айладхажа хайрлыт, Танай богоол шагнажа байна» гэжэ хэлээрэй. Самуил бусажа, хэбтэһэн газартаа хэбтэбэ.
Танда адли Бурхан байхагүй, Тандал адли үйлэ хэрэгүүд байхагүй.
Танай бүтээһэн арадууд бултадаа ерэжэ, Танай урда һүгэдэхэ, Эзэн! Танай нэрэ алдаршуулха.
– Мантай ши хөөрэлдэ, – гэбэ тэдэ Моисейдэ. – Бидэ шамайе шагнажа байхабди. Бурхан сэхэ бү хандаг, ами наһамнай бидэндэ хайратай.
– Би хэниие ябуулхабиб? Хэн Манай даабари дүүргэхэб? – гэһэн Эзэнэй дуу соносоод, би хэлэбэб: – Би ошохоб, намайе ябуулагты!
Тэрэ: – Бурханай шэлэгшэ хүн, бү ай! Амар тэниглэн бай, зоригтой, зоригтой бай! – гэбэ. Иигэжэ хэлэхэдэнь би хүсэ тэнхээтэй боложо: – Эзэмни, дуугарыт! Намда тэнхээ тамир бусаагаалта, – гэбэб.
– Эзэн аа, иигэхэдээ би яаха болонобиб? – гэжэ ехээр айн һүрдэһэн Саул асууба. – Мүнөө бодоод хото ошо, юу хэхэ тухайшни тэндэ шамда хэлэгдэхэ, – гэжэ Эзэн харюусаба.
– Би Эзэнэй сэрэгшэдэй ударидагшаб, мүнөө эндэ ерээб, – гэжэ тэрэнь хэлээ. Иисүүс урдань һүгэдэн газарта унаад: – Минии эзэн ноён богоолдоо юу хэлэхэб? – гээ.
Эзэн ерэжэ зогсоод, урид дуудаһандал адляар дуудаба: – Самуил, Самуил! Самуил харюусаба: – Айладхажа хайрлыт. Танай богоол шагнажа байна.
Эзэн гурбадахияа Самуилые дуудаба. Самуил бодожо, Элии руу ошоод, хэлэбэ: – Намайе дуудахадатнай би эндэ ерээб. Тиихэдэнь балшар хүбүүе Эзэн дуудана гэжэ Элии ойлгобо.