6 Эзэн дахин Самуилые дуудаба. Тиихэдэнь Самуил бодожо, Элиидэ ошоод, хэлэбэ: – Намайе дуудахадатнай би эндэ ерээб. Гэбэшье Элии харюусаба: – Би дуудаагүйб. Хүбүүмни, бусаад хэбтэ даа.
Иосиф нэгэ эхэһээ түрэһэн Бэньямиин дүүгээ хараад, иигэжэ асууба: – Энэ танай намда хөөрэгшэ одхон дүү хүбүүнтнай болоно гү? Бурхан шамайе үршөөхэнь болтогой, хүбүүмни!
Цадоогой хүбүүн Ахимаац дахин Ёһаабта хандаба: – Юуншье болоо һаань, би эфиоп хүнэй хойноһоо гүйн ошохомни, зүбшөөгыт. – Хүбүүмни, юундэ гүйхэшниб? Иимэ мэдээнэй түлөө ши шагналда хүртэхэгүйлши, – гэбэ Ёһааб.
Хэдэн хүн тэрээндэ саа үбшэндэ дайруулһан нэгэ хүниие шэрдэгтэйнь тэлээд асарба. Иисүүс тэдэ зоной аргагүй ехэ этигэлтэй байһыень хараад, саа үбшэнтэндэ хандан: – Ши, хүбүүн, зоригоо бү алда! Нүгэлнүүдшни хүлисэгдэбэ, – гэжэ хэлэбэ.
Тиигээд Элиидэ гүйжэ ошоод: – Намайе дуудахадатнай би эндэ ерээб, – гэжэ тэрэ хэлэбэ. Харин Элии: – Би шамайе дуудаагүйб. Һөөргөө ошоод хэбтэ, – гэхэдэнь, Самуил бусажа хэбтэбэ.
Самуил Эзэниие тиихэдэ үшөө мэдэдэггүй, Эзэнэй үгэшье тэрээндэ үшөө дуулдаагүй байгаа.
Тэрэ хүн Элиидэ иигэжэ хэлэбэ: – Би байлдаанай газарһаа тэрьедэжэ мүнөөдэр ерээб. – Юун болооб, хүбүүмни? – гэжэ Элии асууба.