10 Эзэн ерэжэ зогсоод, урид дуудаһандал адляар дуудаба: – Самуил, Самуил! Самуил харюусаба: – Айладхажа хайрлыт. Танай богоол шагнажа байна.
– Би Эзэнэй сэрэгшэдэй ударидагшаб, мүнөө эндэ ерээб, – гэжэ тэрэнь хэлээ. Иисүүс урдань һүгэдэн газарта унаад: – Минии эзэн ноён богоолдоо юу хэлэхэб? – гээ.
Мүнөө таанарта хаан алба хэжэ ябана. Харин би үбгэрөөб, үһэмни сайгаа. Минии хүбүүд таанартай хамта байна. Би эдир наһанһаа хойшо энэ үдэр хүрэтэр таанадта алба хэжэ ябааб.
Эзэн Самуилда иигэжэ айладхаба: – Хараарайгты, Би Израилиин зондо нэгэ юумэ хэхэмни. Тэрээн тухай дуулаһан хүн бүхэнэй хоёр шэхэн соонь ханхинаха.
Иигээд Самуил үглөө болотор хэбтэбэ. Удаань Эзэнэй үргөөгэй үүдэнүүдые тэрэ нээбэ. Самуил энэ үзэгдэлые Элиидэ хэлэхэеэ айжа байгаа.
Тиигээд Эзэн Самуилда Өөрыгөө элирхэйлһэн, хөөрэлдэһэн Шилоо һууриндаа үзэгдэжэл байгаа.
Эзэн гурбадахияа Самуилые дуудаба. Самуил бодожо, Элии руу ошоод, хэлэбэ: – Намайе дуудахадатнай би эндэ ерээб. Тиихэдэнь балшар хүбүүе Эзэн дуудана гэжэ Элии ойлгобо.
Элии Самуилда хэлэбэ ха: – Ошожо хэбтэ. Хэрбээ Тэрэнэй шамайе дуудабал, «Эзэн, айладхажа хайрлыт, Танай богоол шагнажа байна» гэжэ хэлээрэй. Самуил бусажа, хэбтэһэн газартаа хэбтэбэ.