2 Давид Ахиишта: – Һайн даа. Танай богоолой юу хэжэ шадахые мэдэжэ абахат, – гээ ха. Тиихэдэнь Ахииш Давидта: – Һайн лэ гээшэ. Би шамайе бүхы наһаараа минии бэе хамгаалагшаар томилноб, – гэбэ.
Хүнүүдтэ үнэн зүрхэнһөө дуратай байгты; нүгэлтэ юумэнүүдһээ зайсагты; үлзы дэмбэрэлтэй юумэндэ эрмэлзэжэ байгты.
Теэд Ханнаа ошобогүй. Тэрэ үбгэндөө: – Үхибүүнэй хүхэнһөө гарахадань би тэрэниие Эзэнэй урда абаашахаб, тиигээд тэрэ тэндээ хэтэдээ үлэхэ, – гэбэ ха.
Тиимэһээ хүбүүгээ Тэрээндэ зорюулан үгэнэб. Энэ хүбүүн бүхы наһаараа Эзэндэ алба хэжэ байха. Элии Эзэндэ һүгэдэн мүргэбэ.
Ахииш: – Мүнөөдэр ши хэндэ добтолон орообши? – гэжэ асуухадань, Давид: – Иудын урда зүгтэ, Ерахмээлэй урда зүгтэ, Хээнэй урда зүгтэ, – гэжэ харюусадаг байгаа.
Пилиштүүдэй ноёдой зуута, мянгатаараа үнгэрэн ябахада, Давид болон тэрэнэй хүнүүд Ахииштай хамта тэдэнэй һүүлдэнь ябаба.