4 Давидай Гаат руу зугадаһан ушар Саулда мэдээжэ болобо. Теэд тэрэ дахин Давидые бэдэрбэгүй.
Хамаг түшэмэлнүүд хажуудань зогсобо. Бэеыень аршалаашад бултадаа, хэрээдүүд ба пэлидүүд бултадаа, мүн хаантай хамта Гаатһаа ерэһэн зургаан зуун хүн бүгэдэ хаанай урдуур жагсаалаар ябан үнгэрбэ.
Тиихэдэнь Саул: – Би нүгэлтэйб. Бусажа ерыш, минии хүбүүн Давид! Би дахин шамда гай тодхор хэхэгүйб. Юуб гэбэл, минии ами наһанай шамда хайратай байһые мүнөө элирхэйлээш. Би ухаагүй юумэ хэжэ, ехэ алдуу гаргааб, – гэбэ.
Давид болон тэрэнэй зон өөһэдынгөө гэр бүлэнүүдтэй хамта Гаадта Ахииштай хамта ажаһууба. Давид хоёр һамгадтаяа – Езрээлэй Ахинооһам ба Набаалай һамган байһан, Кармээлэй Абигааһилтай хамта байгаа.
Давид Ахиишта: – Хэрбээ танай сэдьхэлдэ таараа юм һаамни, бага хотонуудай нэгэндэ намда газар үгтэжэ, би тэндэ ажаһуухамни гү? Богоолтнай хаанай хотодо тантай хамта яагаад һууха гээшэб? – гэжэ хэлэн үгүүлбэ.