7 Давид Абишай хоёр һүни тэдэ зон руу ошоод харахадань, Саул буудалай дунда унтажа байна, тэрэнэй жада толгойнь хажууда газарта зоогдоотой. Абнээр болон зон тэрэниие тойроод унтажа байба.
Үхибүүдээ, һамгадаа һуулгаад ерэхэ хүнгэн тэргэнүүдые Египедһээ тэдэ абуужаг. Эсэгэеэ тэдээнтэй хамта наашань асараг.
Давид эртэ үглөөгүүр бодожо, хонин һүрэгөө нүгөө хонишондо даалгаад, хүнэһэ абаад, Ишайн захирһанай ёһоор ошобо. Тэрэнэй хотон хүреэндэ ерэхэдэ, сэрэгшэд шууян, хашхаралдан, жагсажа байба.
Тиигээд Давид хээт хүн Ахимээлэх ба Цэруяагай хүбүүн, Ёһаабай дүү Абишай гэгшэдтэ хандан: – Хэн намтай хамта Саулай хотон хүреэн руу ошохоб? – гэхэдэнь, Абишай: – Би тантай ябахаб, – гэжэ харюусаба.
Абишай Давидта: – Бурхан мүнөөдэр дайсанииетнай гартатнай үгөө. Мүнөө энэ жадаар тэрэниие нэгэн доро газарта хадхан алахыемни намда зүбшөөгыт. Хоёр дахин хадхаха ушар гарахагүй, – гэбэ.