24 Одоол намда танай ами наһанай угаа үнэтэй байһантай адли Эзэнэй нюдэндэ минии ами наһанай ехэ үнэтэй байхань болтогой! Мүн Эзэн намайе хамаг зоболонһоо абархань болтогой! – гэжэ хэлэбэ.
Намайе ёро муухай хүсэнһөө хамгаалжа байһан Эльгээмэл эдэ хоёр хүбүүдые үреэхэнь болтогой! Минии нэрые эдэ хоёр хүбүүд залгамжалан абажа, үбгэ эсэгэнэр болохо Абраһаамай, Исаагай нэрэнүүдые уламжалан абажа ябахань болтогой! Эдэ хүбүүдэй үри һадаһадынь үй түмэн болохонь болтогой!
Бээроот хотын Риммооной хүбүүд Рэхааб ба Баһанаада Давид харюусаба: – Намайе элдэб тодхорһоо абаржа байһан Эзэнэй урда тангаригланаб.
Үдэр бүри Таниие магтажа, нэрыетнай хэтэ мүнхэдөө магтан дуулахаб. ג Гиимэл
[Дуунай бүлэгэй хүтэлбэрилэгшэдэ: Давидай псалма.]
Юуб гэхэдэ, тэдэ амгалан тайбан тухай ярина бэшэ, дэлхэйн түбшэн зоной урдаһаа хуурмаг хэрэгүүдые ябуулна.
«Тагтаа мэтэ жэгүүртэй байха байгааб! Ниидэн ошожо, амарха һэм.
Бусад зониие хайрлаашад жаргалтайл, тэдэниие өөһэдыень хайрлахал.
Ушарынь хэлэбэл, бусадые яажа зэмэлнэбта, тиигэжэл Бурхан таанадые зэмэлхэ, ямар хэмжээгээр хэмжэнэбта, тиимэл хэмжээгээр танда хэмжэжэ үгэхэ.
ябаһан газартаа шабинараа урмашуулан, зоригжуулан, этигэлээ алдангүй, харин бэхижүүлжэ байхыень уряалба. Бурханай хаан орондо орохынгоо урда тээ таанад аргагүй ехэ зоболон дабахат гэжэ тэдэ хэлэбэ.
Бидэниие нүгэлтэ, хуурмаг хүнүүдһээ зайсуулжа байхыень баһа Бурханда зальбаржа байгты. Хүн бүхэн Бурханай Үгэдэ үнэн сэхэ байдаггүй.
«Ноён аа, та мэдэнэт», – гэжэ харюусааб. Тиихэдэмни намда тэрэ иигэжэ хэлэбэ: «Эдэ хүнүүд гайтай ехэ гасалан зоболон үзэжэ ерэгшэд мүн. Эдэнэр хубсаһа хунараа Үргэлэй Хурьганай шуһанда угаажа, сагаан болгобо.
Пилиштүүдэй ноёдой дайлалдахаар ерэхэдэ, Давид Саулай бүхы сэрэгэй түшэмэлнүүдһээ үлүү амжалтануудые туйлан, тэрэнэй нэрэнь улам ехээр алдаршаба.
Эзэн шүүбэрилэгшэ боложо, та бидэ хоёрой хоорондохи хэрэг шэнжэлэг, минии гомдолые хараад шиидхэг, танай гарһаа намайе абархань болтогой! – гэжэ хэлэбэ.