17 Тиихэдэнь Саул Давидай абяа таняад: – Минии хүбүүн Давид, энэ шинии абяан бэшэ гү? – гэхэдэнь, Давид: – Минии абяан, эзэн хаамни, – гэжэ харюусаба.
Яков дэгэлые харамсаараа танижа хашхарба: – Хүбүүнэйм самса! Тэрэниием зэрлиг арьяатан бажуугаа! Алаа, эдеэ гээшэл Иосиф хүбүүем!
Эзэн шүүбэрилэгшэ боложо, та бидэ хоёрой хоорондохи хэрэг шэнжэлэг, минии гомдолые хараад шиидхэг, танай гарһаа намайе абархань болтогой! – гэжэ хэлэбэ.
Давидай Саулда иигэжэ хэлэжэ дүүргэһэнэй удаа Саул: – Давид, хүбүүмни, энэ шамайе соносоно гүб? – гэжэ, ехээр татан, шангаар уйлаба.
Давид иигэжэ хэлэжэ, зоноо татан, Саулда добтолхыень зүбшөөбэгүй. Саул бодожо, агы нүхэнһөө гаража, замаа үргэлжэлүүлбэ.