18 Тэрэ Давидта: – Ши намһаа үлүү зүб байнаш. Юуб гэхэдэ, шинии намда һайнаар хандажа байхада би шамда муугаар хандажа байгааб.
Иуда өөрынгөө тамга, тулгуур тэрэ дары танижа, иигэжэ хэлэбэ: – Би ехэ зэмэтэйб, бурууб. Шэлаа хүбүүндээ һамган болгожо тэрэниие үгөөгүй ушарһаа тэрэнэй урда мянга дахин бурууб. Тэрээнһээ хойшо Иуда Тамаартай унтаагүй бэлэй.
«Би шинии ябаха ёһотой замые заажа үгэхэб, һургахаб, зүблэл үгэхэб, хойноһоош хаража ябахаб.
нүхэртөө муу юумэ хээ һаам, дайсандаа туһалаа һаам,
Иихэдээ ши тэрэнэй толгой дээрэ шатажа байһан нүүрһэ обоолно гээшэш, Эзэн шамда харюулха.
Давид: – Кэилаагай зон намайе болон минии хүнүүдые Саулай гарта үгэхэ гү? – гэхэдэнь, Эзэн: – Үгэхэ, – гэжэ айладхаба.
Давидай Кэилаа руу ерэһэн тухай Саулда мэдээжэ болоходонь, тэрэ: – Бурхан тэрэниие минии гарта үгэбэ. Юуб гэбэл, Давид хаалга, суургатай хотодо орожо, өөрөө өөрыгөө хаагаа, – гээ.
Давид Саулда: – Та юундэ «Давид танда муу юумэ хэхэ һанаатай» гэжэ хэлэдэг зоной үгэ хүүр шагнанабта?
Эзэнэй шинии гарта намайе тушаажа байхадань, ши намайе алангүй, намда һайе үйлэдэжэ байһанаа мүнөөдэр элирхэйлээш.
Эзэн хүн бүхэниие үнэн зүбөөрнь болон этигэлтэй байһаарнь анхархань болтогой! Эзэнэй мүнөөдэр таниие минии гарта үгөөшье һаань, би Эзэнэй тоһолһон хүнэй урдаһаа гараа далайхаяа татагасааб.
Абишай Давидта: – Бурхан мүнөөдэр дайсанииетнай гартатнай үгөө. Мүнөө энэ жадаар тэрэниие нэгэн доро газарта хадхан алахыемни намда зүбшөөгыт. Хоёр дахин хадхаха ушар гарахагүй, – гэбэ.