31 Ишайн хүбүүнэй энэ газар дээрэ амиды байгаа сагта шишье, шинии хаан түрэшье тогтохогүй. Мэнэ гэһээр хүниие эльгээжэ, тэрэниие намда асара. Тэрэ заабол үхэхэ ёһотой, – гэбэ.
Тиихэдэнь Давид тэрэ хүндэ ехэ уурлажа, Натаанда хэлэбэ: – Эзэнэй урда тангаригланаб, энээние хэһэн хүн үхэхэ ёһотой!
Минии үбгэ эсэгын гэр бүлэ хаанай урда юуншье бэшэ, үхэл тарааха зон байгаашье һаань, та намайе өөрынгөө шэрээдэ, тантай хамта эдеэ хоол баридаг зоной дунда һуулгаат. Би юундэшье гомдохо эрхэгүйб, – гэжэ Мэпибоошэт харюусаба.
Тэрэнэй һүүдэр хадые бүрхөөгөө, мүшэрнүүдынь Бурханай хуша шэнги.
Саул Ёнатаанай хэлэһые шагнаад, тангариглан: – Эзэнэй нэрээр тангаригланаб, тэрэ алуулхагүй, – гэбэ.
Саул Ёнатаанда ехэ уурлажа: – Муухай дошхон эмын хүбүүн! Ишайн хүбүүе шэлэжэ, өөрыгөө бузарлан, эхэеэ бузарлан байгаашыешни намайе мэдэнэгүй гэжэ һанаа гүш?
Иигэжэ богоолдоо үршөөл хайра үзүүлыт. Юуб гэхэдэ, та Эзэндэ тангариглан, өөрын богоолтой хэлсээ баталаа бэлэйт. Гэбэшье намда гэм зэмын байгаа һаань, өөрөө намайе алагты. Намайе эсэгэдээ абаашажа үгэхэ ямар хэрэг танда байнаб? – гэбэ.
Тэрэ Давидта: – Бү ай. Юуб гэбэл, минии эсэгэ Саул шамайе олохогүй. Ши Израилиин хаан боложо, би шинии һүүлээр зогсохо хүн болохоб. Минии эсэгэ Саулшье энээн тухай мэдэжэ байна, – гэбэ.
Үйлэ хэрэгшни һайн бэшэ. Эзэнэй нэрээр тангаригланаб, таанар саазалагдаха ёһотойт. Юуб гэбэл, өөһэдынгөө эзэниие, Эзэнэй тоһолһон хүниие, хамгаалнагүйт. Мүнөө харыт, хаанай толгойн хажууда байһан жада ба уһатай домбо хаанаб?! – гэбэ.