10 Давид Ёнатаанда: – Хэрбээ эсэгынтнай танда хатуу харюу үгэбэл, хэн намда дуулгаха юм? – гэбэ.
– Тэрэ орон нютагай эзэн ноён маанадые тагнуулшад гэжэ һэжэглэн, хатуу шэрүүнээр хандаа.
Иосиф тэдэниие хараад таниба, зүгөөр ойлгоогүй хэбэр үзүүлэн, хариин танигдаагүй хүнүүдтэй хөөрэлдэжэ байһан мэтэ ехэл шэрүүнээр асууба: – Таанад хаанаһаа ерээбта? – Ханаһаан оронһоо эдеэ хоол худалдажа абахаяа ерээбди, – гэжэ тэдэ харюусабад.
Хаан аха захатанай зүбшэл анхарангүй, арад зондо хатуу шэрүүн харюу үгэбэ.
Ядуу хүнэй туһа эрижэ гуйхада, баян хүн бүдүүлиг харюу үгэдэг ушар олон.
Ёнатаан Давидта: – Ошоё, хээрэ талада гарая, – гэбэ. Тиигээд тэдэ хоюулаа талада гараба.
Ёнатаан: – Тиимэ юумэн шамтай болохогүй. Минии эсэгын шамда муу юумэ хэхээр шиидэһые лаб мэдээ гээшэ һаа, би шамда дуулгангүй байха юм гүб? – гэхэдэнь,
Харин Набаал Давидай зарасанарта харюусахадаа: – Давид гээшэ хэн юм бэ? Ишайн хүбүүн гээшэ хэн юм? Мүнөө эзэнһээ зугададаг богоолнууд олон болоо.
Набаалай һамган Абигааһилда залуу зарасанарай нэгэн мэдүүлэн: – Харагты, манай эзэндэ мэндэ хүргэхэеэ элһэн сүл губиһаа элшэнэрые Давидай эльгээхэдэнь, манай эзэн тэдэниие хараагаа.
Тиимэһээ одоо та юу хэхэеэ бодожо хаража мэдэгты. Юуб гэхэдэ, манай эзэниие болон бүхы гэр бүлыень гай зоболонгой дайрахань дамжаггүй. Эзэн болбол өөдэгүй зантай һэн тула хэншье тэрээнтэй хөөрэлдэжэ шадахагүй, – гэбэ.